1 februari 2008

NRC Next organiseerde weer een 160 dichtwedstrijd. Een vrij nieuwe dichtvorm. 160 slaat op het te gebruiken aantal lettertekens (inclusief spaties), dat is het maximale aantal lettertekens van een SMS-boodschap. De organisatie zegt erover: De 160 is de 21e-eeuwse haiku: compact, dwingend, rigide, vormvast, een poëtische dwangbuis. De 'uitvindster' van de 160 is Sofie Cerutti. Zij maakte er al een bundel van/mee: '160 tekens (inclusief wit)'. Sofie Cerutti vormde samen met Ilja Leonard Pfeijffer de jury van deze wedstrijd. Er deden geen professionele dichters aan mee (vorig jaar wel), maar veel inzendingen zijn de moeite van het lezen waard. De winnaar, Kapitein Lafbek (pseudoniem van Albert Bobeldijk) zat met vier inzendingen bij de laatste tien. Het lijkt dus wel terecht dat hij gewonnen heeft. Er is een eervolle vermelding voor William de Vries uit Veenendaal. Misschien zit tussen deze inzenders wel de nieuwe, vormvaste Drs P.

Ik zit in jouw luie stoel. Ik zet al je kanalen op sneeuw. Ik zet mezelf op 1. Je smeert toastjes voor me. Alsof ik ik niet ben. Alsof ik je geen geintjes flik. (Kapitein Lafbek)   Kom, wij slaan de kou uit onze vuisten, want ik weet niet of het ooit nog goed komt, denk niet dat ik ooit nog goed kom, dus ik verga, een beetje, hier en daar. (William de Vries)

Ik kreeg vandaag per email een uitnodiging voor de presentatie van 'De pen in het zand. Een literaire zwerftocht over de De Hoge Veluwe' van Arno van der Valk en Dick van der Klis. Dat gaat op 15 februari om 17.00 uur gebeuren bij boekhandel Het Paard van Troje in Ede. Ik ga zeker proberen daar bij te zijn. Met Arno van der Valk heb ik al diverse keren via email contact gehad, maar gesproken heb ik hem nog nooit. Rouke Broersma zal ook aanwezig zijn en enkele van zijn Veluwe-verzen voordragen. Ook met hem heb ik via email diverse keren contact gehad én ik heb een Schrijversinfobladzijde over hem gemaakt. Ook hem heb ik nog nooit gesproken. Kortom: er is alle reden om de 15e naar die presentatie te gaan! Morgenochtend ga ik ook naar Het Paard van Troje. Ze hebben al enige tijd óók een tweedehands boekwinkel, maar daar houden ze mee op (het pand verkopen of verhuren is lucratiever). Morgen houden ze uitverkoop en alle boeken zijn 1 cent per bladzijde. Ik wil vooral gaan kijken of ze dichtbundels of boeken over literatuur hebben staan. Volgende week zaterdag is de laatste uitverkoopdag. Dan is het tasjes vullen met boeken voor een vijf euro per tasje. Misschien ga ik dan ook nog wel even kijken.

1 bestelling: 'De gouden bijl. Sprookjes van Piet van Beest'.

2 februari 2008

Een Amerikaans sletje met veel te rijke ouders verdwijnt spoorloos tijdens een vakantie op een bounty-eiland enkele duizenden kilometers hiervandaan. Een mediageile narcist met geknakte politieke ambities laat stiekem wat stoere danwel domme uitspraken filmen van een niet zo nozele jongen die destijds ook op dat eiland was. En vervolgens gaat het dagenlang op televisie nergens anders meer over. Waarom? Er verdwijnen wel meer mensen. Wat moet ik met al dat gewroet en geneuzel? Het heeft één voordeel: nu het over dit filmpje gaat, gaat het teminste even niet over het filmpje van die andere mediageile (gekuifde) narcist.

De uitverkoop van Het Paard van Troje was de moeite waard. We (Martijn ging mee) zetten de auto in de parkeergarage onder de Mediamarkt. De boekwinkel in de Torenstraat was direct om de hoek en het antiquariaat enkele honderden meters verderop. Veel Nederlandse literatuur (zoveel dat het volgende week nog best de moeite waard kan zijn om tasjes te vullen). Ik kocht o.a. 'De groote verbittering. Herinneringen aan mijn vader' door Wim Walraven jr. Ik ben volop bezig in de brieven van zijn vader en dit is daar een prima aanvulling op. De eerste drie drukken verschenen in 'De Engelbewaarder'. Vader en zoon waren wat tragische en inderdaad verbitterde figuren. Een toepasselijker titel is nauwelijks mogelijk. Op het - zeer vage - fotootje op de omslag zit Walraven sr. met een boek op schoot. Achter hem staat zijn vrouw (of één van zijn dochters?). Verder kocht ik wat poëzie en wat literatuur, in totaal voor zo'n twintig euro (dat moeten dus zo'n tweeduizend bladzijden zijn), o.a.:

- Aty Greshoff, Mijn herinneringen aan E. du Perron
- Hugo Claus, Suiker
- A. Alberts, Libretto voor een gewezen koningin
- F. van den Bosch, Aan de oever van ooit en nooit meer
- G.L. Durlacher, Quarantaine
- Hans Warren, Tussen Borssele en Parijs
- Briefwisseling tusschen Willem de Clercq en Isaäc da Costa
- Elly de Waard (red.), Chr. J. van Geel. Een bundel over zijn poëzie
- Victor E. van Vriesland, Vooronderzoek
- J.A. Deelder, De zwarte jager
- Anthonie Donker, Onvoltooide symphonie
- Jan Campert, Het lied der achttien doden
- Gerard den Brabander, Sonnetten
- Jac. van Hattum, Plant u niet voort ...
- René de Clercq, Nagelaten gedichten
- A. Roland Holst, In gevaar
- Josef Cohen, Kleine liedjes

Arme dichter Ik ben een arme dichter, En 'k heb geen cent op zak, Toch droom ik van het meisje, Dat mij 't harte brak. Al kan ik wel begrijpen, Waarom ze 't hart me brak: Ik ben een arme dichter, En 'k heb geen cent op zak. (Josef Cohen, Kleine liedjes)

Het was te voorspellen dat Martijn ook nog even de Mediamarkt in zou willen. Hij moest lege CD's hebben. Ik kocht er:
- James Taylor, You've got a friend (DVD)
- Bruce Springsteen, We shall overcome, The Seeger Sessions (CD+DVD)

'Eigen huis en tuin' is op televisie. Thomas schiet te hulp bij een mevrouw die zo'n last heeft van een kille hal. Er is veel leed in de wereld waar wij geen weet van hebben! Thomas - niet voor een kleintje vervaard - plaatst panelen. Nu heeft deze mevrouw een lelijke hal i.p.v. een kille.

3 bestellingen: Jan Derix, 'De laatste kinderen van Job. Tijdingen uit het dorp Ado in Zuid-Ethiopië', 3 x Aya Zikken, Bumper, Magazine voor jeugdliteratuur, Jaargang 10, nummer 1.

3 februari 2008

Een klant geeft literaire weetjes over Alkmaar en omstreken door en doet dat heel uitgebreid:

• De best gesorteerde boekhandels in Alkmaar: Boekhandel Zwaan en Ter Burg, Kanaalkade 28 en Boekhandel van de Meulen, Langestraat 87.
• 'Van teveel spektakel wankel je allicht' is een spreuk die in rode neonletters van het stadskantoor van Alkmaars schijnt. De tekst komt uit het gedicht 'meester' van Lucebert.
• Het woonhuis in De Rijp heeft een gevelsteen met daarop de vermelding dat Betje Wolff en Aagje Deken er hebben gewoond. Adres: Rechtestraat 40, 1483 BD De Rijp (fam Harm Kaptein). Het museum staat in Midden Beemster, Middenweg 178, 1462 HL Middenbeemster. In de voormalige pastorie waar Betje Wolff met haar man woonde.
• Er staat een standbeeld van Bosboom Toussaint in Alkmaar.
• Er staat een standbeeld van Herman Gorter in Bergen (bronzen beeld door Hans Bayens. Zeeweg, sinds 1990).
• Er staat een bronzen stanbeeld van A.Roland Holst in Bergen (hoek Raadhuisstraat/Oude Prinsweg in Bergen, door Mari Andriessen, sinds 1979).
• Op de begraafplaats Kerkedijk te Bergen liggen E du Perron, Lucebert en A. Roland Holst. De laatste twee hebben opmerkelijke grafmonumenten.
• Voor Bert Klunder is onlangs een gedenkteken geplaatst (een fotocompositie in een nis in theater 'De Vest' in Alkmaar, onthuld op 06-11-2007).
• Uitgeverij Kluitman is verhuisd naar Heerhugowaard na jarenlang in Alkmaar gevestigd te zijn geweest.
• Joost Zwagerman is in Alkmaar geboren.
  

Vanmiddag heb ik samen met Suzanne de film van haar trouwen van de videocamera op de harddisk van de recorder gezet en vandaar weer op een DVD. Ik had dat nooit eerder gedaan, maar het bleek (na enig puzzelwerk) heel makkelijk te gaan. Nu we weten hoe het werkt, kunnen we ook aan de gang met alle vakantiefilmpjes die we zelf nog hebben liggen. Dan hoeven we tenminste geen nieuwe cassettes meer te kopen.

Gisterenochtend was de tuin wit van de sneeuw. In de loop van de middag smolt die sneeuw bijna weg. Er lag alleen nog een heel dun vliesje smeltwater op het gras. Toen is het gaan vriezen en nu lijkt er een uiterst dun ijslaagje boven het gras te zweven. Vandaag was er een gure wind en is dat vliesje blijven liggen:

Vanwege mijn werk in de straatnaamcommissie zoek ik (niet fanatiek) naar gedichten of prozafragmenten over straatnamen. Gerard Reve maakte een prachtige opmerking over straatnaamgeving:

Harrie Jekkers en Koos Meinderts schreven het lied 'De Straatnaambordjesblues':

En vandaag kom ik in 'Kleine liedjes' van Josef Cohen (uit 1919!) het volgende gedicht tegen:

Henk heeft het bovenstaande gelezen en mailt twee 'straatnaamgedichten' van Kees Stip:

Reclame op televisie: "Uw CV-ketel heeft meer onderhoud nodig dan u denkt." Hoe weet zij nu wat ik denk?

2 bestellingen: E. Breton de Nijs (= R. Nieuwenhuys), 'Vergeelde portretten uit een Indisch familiealbum', Bumper, Magazine voor jeugdliteratuur, Jaargang 10, nummer 1.

4 februari 2008

Van acht uur tot één uur waren er verkorte lessen en daarna van één uur tot zeven uur rapportvergaderingen. Het is een lange dag, maar het gaat en we zijn er dan wel in één keer vanaf. Morgenavond gelijk tien minuten-gesprekken (dus weer een lange dag). Weinig tijd voor andere/literaire zaken dus deze dagen.

Vanwege de informatie op Schrijversinfo denken mensen dat ik een kenner van al die schrijvers ben en krijg ik allerlei vragen. Vandaag bijvoorbeeld: 'Wie zijn Stein en Barends in het gedicht "Brief" van Elsschot? En wie is de "lamme smeerlap met je baard"? dank voor het antwoord'. Ik heb werkelijk geen idee. Ook denken mensen dat ik óf de auteur zelf ben óf de rechten bezit op het werk van de auteur. Zo kreeg ik vandaag ook de vraag of men een gedicht van Paul Snoek op een tentoonstelling mag gebruiken. Daar ga ik al helemaal niet over.

1 bestelling: Chaja Polak, 'Zomaar een vrijdagmiddag'.

5 februari 2008

Ook vandaag weer vragen via de mail. Een mevrouw heeft haar vraag gesteld aan iemand die ook Beek heet, die stuurt het weer door naar mij. Ook via de mail zijn de wegen soms ondoorgrondelijk. Helaas heb ik ook hiervan geen idee: 'Eens heb ik een boek gelezen waarin een gedicht van Van Schagen werd aangehaald; ik denk dat dat J.C.J. van Schagen is. De tekst heb ik opgeschreven en graag zou ik willen achterhalen waar deze tekst vandaan komt. Misschien kunt u mij verder helpen? '

1 bestelling: Co 't Hart, 'Op vleugels van de dageraad', 3 x Aar van de Werfhorst.

6 februari 2008

Vergadering van de straatnaamcommissie vanmiddag. We zijn bezig met de nieuwe wijk in Veenendaal-Oost. Daar willen we oorlogsslachtoffers gaan vernoemen. Als uitgangspunt nemen we de namen op het oorlogsmonument, maar dan is het nog een hoop puzzelwerk. Zijn alle namen bruikbaar? Alleen achternamen of ook voornamen? Wat te doen met namen die meerdere malen voorkomen op het monument? Hoe kies je als je meer namen hebt dan beschikbare straten? We hebben het vanmiddag dan ook niet af gekregen en gaan over twee weken verder.

Martijn is vanmiddag in Zeist even naar de Free Record Shop geweest. Het is wel duidelijk dat de CD over zijn hoogtepunt heen is. Vijf CD's voor tien euro in de uitverkoop en daartussen CD's van nog geen twee jaar oud:
- Elton John, The Captain & The Kid (2006)
- Johnny Cash, The legend of Johnny Cash (2006)
- Bob Dylan, No direction home - The soundtrack (2006)

2 bestellingen: Jan, Jansen de kinderen 23 en knipsels Carry van Bruggen.

7 februari 2008

Het regent gele kaarten. Ik kan me niet herinneren dat er eerder in een paar dagen tijd zoveel leerlingen de les uit werden gestuurd. Is het de tijd van het jaar? Zijn de leerlingen extra brutaal? Zijn de collega's vermoeid na een lange rapportvergadering en ouderavond? Eén klas maakt het zo bont dat ik er gedreigd heb met een vierkante maand. Dat betekent dat ze zich dan een maand lang iedere dag om half acht op school moeten melden en pas om vier uur weer naar huis mogen. Het gevaar van ergens mee dreigen, is dat je op zeker moment je dreigement ook uit moet voeren (als je tenminste geloofwaardig wilt blijven).

Afgelopen weekend brachten Suzanne en Gijs een schaakspel mee. Een glazen bordje met wit/doorzichtige en felblauwe stukken. Het lijkt glas, maar het is een kunststof. Met name de blauwe kleur maakt het heel opvallend. De tafel in de voorkamer hebben we ooit speciaal laten maken met een glasplaat en daaronder een diepe la. Zo diep, dat onze bijzondere (o.a. Javaanse) schaakspelen er in passen. Er waren wel tafels met dit soort laden, maar die laden waren veel te ondiep. Dit schaakspel paste er nog mooi bij. Op het moment dat ik deze foto nog eens bekijk, zie ik dat ik het bord verkeerd heb liggen (A1 is een wit veld, dat moet echt zwart zijn). Daar let ik altijd op in advertenties en films en nu trap ik er zelf (in mijn gehaastheid) ook in. Ik laat het even zo, snel een andere foto maken is ook flauw.

Theater De Lampegiet bestaat deze maand 20 jaar. Het wordt op de 27e gevierd met een feestavond, waar o.a. Stef Bos zal optreden. Stef is als geboren Veenendaler al vaker van stal gehaald als er in De Lampegiet iets te vieren wil. Ik heb daar overigens geen enkel bezwaar tegen, want ik mag hem graag horen.

Geen bestellingen.

8 februari 2008

Het begint 's ochtends voor achten - bij het naar school gaan - gelukkig al weer een beetje licht te worden en na een paar weken nattigheid is het nu ook weer droog. Dat maakt het begin van de dag toch een stuk aangenamer.

Het was al eerder aangekondigd, maar de nieuwe website over Hella Haase, 'Het Hella S. Haasse museum' is er sinds kort. Het woord museum is niet eens misplaatst. Het bladert alsof je door de zalen van een museum loopt en de informatie is ruim, aangevuld met foto's, boekomslagen en geluids- en beeldfragmenten. Een aanrader!

De leerlingen van de tweede klassen noteerden voor mij hun favoriete boek. 'Kruistocht in spijkerbroek' is de onbetwiste nummer één, ongetwijfeld is dat nog een nawee van de film. Ook 'Oorlogswinter' is een oude bekende. Daarvan schijnt er een verfilming aan te komen (een televisieserie was er al), dus die blijft ook nog wel even populair. Carry Slee komt daarna, van haar worden veel verschillende boeken genoemd. Zij is dan ook verreweg de populairste schrijfster. Hieronder de lijstjes, waarbij ik alles weglaat wat slechts één keer is genoemd:

9 februari 2008

Een rondje Ede vanochtend. Bij 'Het Paard van Troje' was het de laatste uitverkoopdag: tasjes vullen voor € 5,00 per tasje. We gingen met vijf volle tasjes de winkel uit. Thuis heb ik de boeken gesorteerd en geteld. Het is bijna genant: 97 boeken voor € 25,00. En geen troep!

• 41x literatuur, o.a.:
  - 3x Gijs IJlander
  - 3x Koos van Zomeren
  - 3x Manon Uphoff
  - 2x F.B. Hotz
  - 2x Maarten 't Hart
  - 2 delen Gerard Reve 'Verzameld werk'
  - J.M.A. Biesheuvel, 'Eva's keus'
  - Ellen Ombre, 'Negerjood in moederland'
  - Gerrit Jan Zwier, 'Land van grote eenzaamheid'
  - D. Hillenius, 'Sprekend een dier'
  - Hans Vervoort, 'Vanonder de koperen ploert'
• 31x poëzie, o.a.:
  - Muus Jacobse, 'Het kind'
  - A. Roland Holst, 'Onderweg'
  - A. Roland Holst, 'Tegen de wereld'
  - Arthur van Schendel, 'De Nederlanden'
  - Jacqueline van der Waals, 'Laatste verzen'
  - Adriaan Morriën, 'Kijken naar de wolken'
• 10x boeken over literatuur, o.a.
  - Aad Nuis, 'Boeken'
  - R.A. Cornets de Groot, 'Vestdijk op de weegschaal'
  - Wim Zaal, 'Nooit van gehoord'
  - Kees Fens, 'Loodlijnen'
  - Albert Helman, 'Teutonenspiegel
• 6x 'Het aanzien van'.
• 5x boekenweek, o.a.:
  - het christelijk boekenweekgeschenk 2006: Leendert van Wezel, 'Bladstil'.
• 4x kinderboek, o.a.:
  - het schrijverscollectief, '100 jaar geleden'.

Na de boekhandel hebben we een rondje over de markt gemaakt. Er staat een prachtige en ruim gesorteerde viskraam. Ik mag graag even naar al die verschillende glimmende vissen kijken. We kochten verderop twee bosjes tulpen. Verder gingen we naar de Mediamarkt (voor een spindel lege DVD's) en het Kruidvat.

Eén van de gekochte boeken van Gijs IJlander, 'De lichtval' is een misdruk. Blz. 1 tot 32 ontbreken. De eerdere bladzijden zijn er niet uitgescheurd, maar hebben er domweg nooit in gezeten. Bij zo'n uitverkoop ga ik natuurlijk niet zeuren over de prijs, maar het is toch een beetje gek dat zo'n boek in een antiquariaat staat. Blijkbaar hebben ze het hele boek nooit ingekeken. Bij andere boeken staan er prijzen met potlood op de eerste bladzijde, maar ook dat is hier niet gebeurd. Om toch nog iets aan het boek te hebben, heb ik van de IJlander-boeken de voorkant gescand. Die kan ik t.z.t. op de Schrijversinfobladzijde over IJlander zetten:

Ook bij de boeken van vanochtend: 'Maltus' van Hans den Hartog Jager (2006). Bladerend zie ik dat hoofdstuk 11 zich op de Hoge Veluwe afspeelt! In de conferentiezaal van Kröller-Müller houdt Amma een lezing. Hoofdpersoon Maltus is een bezoeker bij die lezing. Zijn moeder in Bennekom heeft hij op de heenweg naar het park toch maar niet bezocht. Over Bennekom:

Pijnlijker vond Maltus daarentegen de transformatie die hij het dorp zag ondergaan. De leegte die hem bij zijn eerste kennismaking had beangstigd, was verdwenen. De kneuterboerderijen waren getransformeerd tot nostalgische forensenwoningen met riet en groene luiken; de weilanden eromheen werden dichtgebouwd met nieuwbouwwijken. Een betere verbeelding van de 'vooruitgang' was nauwelijks mogelijk.

Om dan over te stappen op een beschrijving van de Hoge Veluwe:

Niet dat Maltus veel illusies koesterde omtrent de authenticiteit van de Hoge Veluwe - in plaats van 'nationaal park' noemde Maltus het graag het 'nationaal toneel'. De natuur werd er zo goed nagespeeld als in dit land maar mogelijk was. De hekken waren er geverfd, de paden geëffend en de wildstand werd er zo beheerd dat de bezoeker die een hert, ree, zwijn of moeflon wilde treffen daar net genoeg moeite voor moest doen om het gevoel te krijgen dat hij een prestatie had geleverd. Maar het was ook een plaats waar je kon vergeten, waar het decor van menselijke afwezigheid zo goed was opgebouwd dat Maltus er rustig van werd, rustiger dan in Amay, waar je nog op je instincten werd aangesproken. De Hoge Veluwe was niet ideaal, niet natuurlijk, maar vermoedelijk de enige vorm waarin de natuur zich in dit land kon handhaven.

Aanstaande vrijdag is in - alweer - Het Paard van Troje de presentatie van de literaire wandelingen over de Hoge Veluwe. Ik ben benieuwd of ze dit fragment uit 2006 mee hebben genomen in het boekje.

De Heren van Amstel live is vanavond op televisie. Het blijft een gouden formule, zo steeds artiesten met elkaar samen laten werken en elkaar af laten wisselen. Er komen wel steeds meer artiesten waar ik nooit van gehoord heb en ze worden ook steeds jonger (al is het waarschijnlijker dat niet de artiesten steeds jonger worden, maar ik steeds ouder). Helaas, ook op dit podium is er een artiest die al voordat hij begint te zingen roept dat hij alle handen (of nog erger: handjes) in de lucht wil zien. Deze zangers vallen voor mij op voorhand af. Als je het nodig hebt om dat te roepen, dan ben je blijkbaar met je zang niet in staat om sfeer in de zaal te creëren. Mocht ik ooit per ongeluk in een verkeerde zaal terechtkomen en ik word vanaf het podium opgeroepen om mijn 'handjes in de te lucht' te doen, dan verlaat ik accuut de zaal. Dat is bij deze beloofd!

1 bestelling: Marisa Volpi Orlandini, 'Kandinsky und der Blaue Reiter', Ingo F. Walther, 'Paul Gauguin 1848-1903. Schilderijen van een verschoppeling', Milton S. Fox, 'Pierre-Auguste Renoir 1841-1919', M. Vasalis, 'De vogel Phoenix'.

10 februari 2008

Een zonnige voorjaarszondag. De krokussen in de tuin(en) staan wijd open en de eerste hommels vliegen af en aan.

De boerderij waar Kees Stip woonde in Sellingen stond al te koop. Nu staat in Veenendaal ook zijn geboortehuis (Nieuweg 66) te koop. Het huis is gebouwd rond 1910. Het is een geschakelde woning op een perceeloppervlakte van 150 vierkante meter. De vraagprijs is € 267.500 k.k. Op de voorgevel zit - rechtsonder - een kleine koperen plaquette (onthuld op 20 januari 2001) met de vermelding dat Kees Stip in dit huis geboren is.

Voor de reisgids ben ik steeds op zoek naar gedichten die duidelijk over een bepaalde plaats gaan. In 'Gedichten' van Guillaume van der Graft (uit 1961) staan er meerdere, nl. over Vianen, Hardenberg, Maastricht, Schalkhaar, Nijmegen, Weerselo, Gortel, Hoorn, Driel, Delfshaven en Laren! Naar aanleiding van dit boek heb ik vandaag de Schrijversinfobladzijde over Guillaume van der Graft afgemaakt.

Daarna heb ik ook de Schrijversinfobladzijde over H. van Grevelingen toegevoegd. Een vergeten oogarts-schrijver uit Hengelo. In 1947 (37 jaar oud) overleden aan een hartaanval, nadat hij één boek had gepubliceerd: 'Het onverbreekbare zegel'. Vestdijk en Greshoff waren positief over zijn werk, maar toch werden zijn boeken snel vergeten. Er verschenen postuum nog twee boeken en in 1998 een 'Verzameld werk'. Ook is Han van Grevelingen als oogarts-schrijver een personage in de novelle 'Een vierkant in de toendra' (1993) van Kees Verheul. In 1998 werd deze novelle heruitgegeven als 'Stille knieval'.

2 bestellingen: 9 knipsels Elsschot, C. Buddingh', 'Sommige mensen', aforismen verzameld door Gerd de Ley.

11 februari 2008

Ik zocht een gedicht van Julius de Boer (overleden in Zeist in 1966) en vond 'Het licht der avondzon' in 'Spiegel van de Nederlandse poëzie door alle eeuwen 1100-1900', samengesteld door Victor E. van Vriesland (1955). Over deze dichter is nauwelijks iets te vinden. Ik heb nu zo'n tien dichtbundels en zo'n twintig filosofische werken opgespoord. Die schrijversinfobladzijde kan binnenkort ook afgemaakt worden. Een fragment van dat gedicht:

Dit eerste deel van 'Spiegel van de Nederlandse poëzie door alle eeuwen' blijk ik nog niet bij de diverse schrijvers vermeld te hebben. Daar ben ik vandaag aan begonnen.

Weer prachtig weer vandaag (nog wel koud 's morgens op de fiets trouwens). Een paar foto's uit de achtertuin:

3 bestellingen: 19 knipsels Frederik van Eeden, Rinke Doornekamp, 'Een Dom Boekje', A. Den Doolaard, 'De bruiloft der zeven zigeuners' en 'Het leven van een landloper'.

12 februari 2008

De leerlingen zijn (nog) niet sterk in het formuleren van hun vragen:

Vraag: Mijnheer, heeft u cijfers?
Antwoord: Ja hoor, een map vol!
Bedoelde vraag: Mijnheer, heeft u de laatste toets van onze klas nagekeken en wilt u ons de cijfers doorgeven?

Vraag: Hoe lang hebben we nog?
Antwoord: Een jaar of tachtig, hoop ik.
Bedoelde vraag: Hoeveel minuten duurt deze les nog?

Vandaag kwam een mededeling van een leerling écht niet bij me over: 'Mijnheer, ik schiet niet op, want ik heb pijnstillers.' Deze leerling klaagde vorige week over pijnlijk tandvlees vanwege haar beugel. Blijkbaar heeft ze daar pijnstillers voor gekregen. Maar dat bleek niet het geval te zijn. Aan het eind van deze week moeten ze hun boek gelezen hebben en dan gaan we in de les werken aan een recensie. Deze leerling leest het boek 'Pijnstillers' van Carry Slee. Ze vindt dat nogal een dik boek en schiet daar niet erg mee op! Pijnstillers moet dus met een hoofdletter worden geschreven: 'Mijnheer, ik schiet niet op, want ik heb Pijnstillers.'

Je kunt elkaar verkeerd begrijpen, maar je kunt iets ook verkeerd verstaan. Bij teksten van liedjes is dat soms het geval: Je denkt hele andere woorden te horen dan er worden gezongen. Soms kom je er na járen pas achter dat de tekst anders is dan je al die tijd hebt gedacht. Bij liederen in een andere taal dan je moedertaal is de kans op dit soort vergissingen nog veel groter, omdat je domweg minder woorden kent. Dit heet een 'mondegreen'. Het dankt zijn naam aan een strofe uit het Schotse gedicht 'The Bonny Earl of Murray'. De eerste strofe van dit gedicht eindigt met de tekst 'They have slain the Earl of Murray / and they laid him on the green.' Als kind verstond de Amerikaanse schrijfster Sylvia Wright dit als 'They have slain the Earl of Murray / and the Lady Mondegreen.' In 1954 gaf zij de naam van deze niet bestaande dame aan het verschijnsel. Het Genootschap Onze Taal heeft onderzoek naar Nederlandstalige Mondegreens gedaan en daar een website over gemaakt. Enkele voorbeelden:

Vanavond was Kristien Hemmerechts bij boekhandel Van Kooten. Er waren veel mensen op afgekomen. Opvallend veel mannen deze keer. Gisteren is er een nieuw boek van Hemmerechts bij de drukker vandaan gekomen: 'Ann'. Het is het verhaal van een vrouw met anorexia. Deze vrouw mailt Kristien Hemmerechts met de vraag of ze haar verhaal wil opschrijven. Al vrij snel stemt Hemmerechts intuïtief in. Ze trekken een tijd intensief met elkaar op, hebben contact via email en sms en het boek ontwikkelt zich gaandeweg. Een interessant gegeven. Aan de ene kant het leven van een anorexiapatiënt en aan de andere kant die zich ontwikkelende relatie. Hemmerechts is een goed verteller: bevlogen, filosofisch, maar ook humoristisch. Ze leest voor met een rustige stem, prettig om naar te luisteren. Uiteraard vertelde ze over haar laatste boek, maar ze ging ook uitgebreid in op het vorige: 'In het land van Dutroux'. Het volgende fragment uit 'Als een kinderhemd' over Herman de Coninck vond ik mooi:

Wat blijft van een man is wat hij graag at. Wat blijft zijn de gerechten die hij maakte, de recepten die hij verzamelde in een geel plastic tasje van 'Super Discount Driekoningen Shoe': varkenslapjes à la Hilde, lamsragoût à la Lief, nasi goreng à la Joke.
Jaren lag het binnen handbereik op de koelkast, maar onlangs heb ik het aan je dochter gegeven. eten was voor jou geen voor- maar hoofdspel. He moest lang duren, met aperitief en veel gangen. Bij bloemkool hoorde een snufje nootmuskaat; bij tomaat een druppeltje tabasco.
Ik herinner me onze eerste maaltijd en ik herinner me de laatste. Ik herinner me wat we aten toen ik besefte hoe verliefd ik op je was en dat die twee dingen op een vreemde manier met elkaar hadden te maken.

1 bestelling: Gunnar Mattson, 'Mijn prinses'.

13 februari 2008

'Gezellig' wordt vaak genoemd als een typisch Nederlands woord. Buitenlanders vinden soms andere woorden ook typerend voor Nederland. De mailkrant 'Taalpost' vond op internet een Engels verhaal over het woord 'uitwaaien'. Ik citeer van de site http://www.43things.com/entries/view/247276.

Words and phrases can suggest the character of a nation. The Dutch vocabulary, for instance, seems to confirm the nation’s light-hearted reputation. The word uitwaaien is Dutch for walking in windy weather for fun”. Thats just my kind of language! I was going to learn Latin first, but i think i may have to change to Dutch.

En een reactie daarop:

The translation given by the BBC is the literal one. Most of the time the uitwaaien is used in its figurative sense and than means: taking a short break in the country side to clear one’s head of the day-to-day worries.

In zijn brieven geeft W. Walraven o.a. commentaar op de auteurs van zijn tijd, op blz 556/557 (08-12-1939) bijvoorbeeld op Beb Vuyk en Erik Hazelhoff-Roelfzema:

Ik lees een boek 'Rendez-vous in San Francisco' door Erik Hazelhoff-Roelfzema, jur. student te Leiden, 21 jaar, denkelijk een zoon van mijn eerste baas in Indië (Oliefabrieken Insulinde Banjoewangi 1918). Hij is door Amerika 'getrampt' en hoewel het geheel wat los is geschreven, vind ik er ook dingen in, die goed geobserveerd zijn en die ik ook zoo heb ondervonden.

Beb Vuyk heeft alweer een roman 'in haar hoofd' en dat zal alweer een strijdschrift worden. Ze heeft de gewoonte om nooit namen te fingeren, maar zij plakt de personen, die zij bedoelt, met naam en toenaam in haar romans. Nu heeft zij het te kwaad gehad met een bestuursambtenaar op Boeroe (tevens haar buurman) en die moet er nu aan gelooven.

PSV wint vanavond in het UEFA-toernooi met 2-0 van een Zweedse ploeg. Vlak voor het einde zegt de verslaggever: 'PSV wint met 2-0, mits er in de laatste minuten iets geks gebeurt.' Dat 'mits' moet natuurlijk 'tenzij' zijn (of anders moet het 'iets' 'niets' zijn). Ik hoor steeds vaker dat dat door elkaar wordt gehaald. Leerlingen vinden dat verschil ook moeilijk. Van de televisie zou in dit soort zaken een voorbeeldfunctie uit moeten gaan, maar dat is blijkbaar teveel gevraagd.

6 bestellingen: 2 knipsels Agnes de Haas, AO-boekje 2263, Louis Paul Boon, 'Boontjes 1966' en 'Over mijn boeken', Solzjenitsyn, 'De Goelag Archipel 1918-1956, proeve van een artistieke studie I-II', Jan Terlouw, 'Pjotr' en 'Briefgeheim', Olaf J. de Landell, 'Ave Eva', Herman Pieter de Boer, 'Nieuw Nederlands gebarenboekje' en 'Waanzin en Moederliefde & Dorpsgeheimen,', Heere Heeresma, 'Een hete ijssalon', Enid Blyton, 'Pitty in de derde', zeven keer 'Pim, Frits en Ida', Jan van Nijlen, 'De dauwtrapper'.

14 februari 2008

Er circuleren via email tal van powerpointpresentaties met mooie foto's en 'tegeltjeswijsheden'. Deze vraag is er daar één van:

Een uitgebreide Valentijnsdag-rozenactie op school, georganiseerd door de leerlingenraad. Op zich heel leuk, al worden de leerlingen er erg druk van. Ik vraag me wel af of er ook nagedacht is over de andere kant van de medaille. Het is heel leuk voor de leerlingen die rozen krijgen (al is er in een hoge mate sprake van kruisbestuiving), maar het is (bij deze aantallen) niet zo leuk voor de leerlingen die geen rozen krijgen.

Vanmiddag hadden we een gesprek bij de Rabobank over onze hypotheek. We hebben zo'n hypotheek waarover de laatste tijd bij consumentenprogramma's op tv veel te doen is. Gelukkig valt het bij ons mee. Er is geen levensverzekering aan de hypotheek gekoppeld en juist die verzekering veroorzaakte voor veel klanten de ellende. Tijdens het gesprek kreeg ik een barstende hoofdpijn. Thuis ben ik met twee aspirines mijn bed in gegaan. Dat is ook de reden dat ik dit een dag te laat op dit weblog zet.

1 bestelling: 4 x Jan Wolkers.

15 februari 2008

De hoofdpijn was vanmorgen grotendeels over, dus ik kon gewoon naar school. Ik heb wel even getwijfeld of ik zou gaan. Lidy zei: 'Je gaat alleen naar school, omdat je vanmiddag óók naar die boekpresentatie in Ede wilt.' Ze had niet helemaal ongelijk.

Vanmiddag was ik op tijd in Ede. Ik ben nog even de Boni ingegaan. 'Breng wat lekkers mee,' zei Lidy. Pistachenootjes, tompoezen en Duvel kocht ik en daarna was ik nog ruim voor vijf uur in 'Het Paard van Troje'. Het is geen grote, maar wel een goed ingerichte boekwinkel. Achterin stonden al wat groepjes mensen. De presentatie van 'De pen in het zand. Een literaire zwerftocht over De Hoge Veluwe' was goed verzorgd. Interessant, afwisselend en niet te lang. Arno van der Valk maakte het boekje, samen met Dick van der Klis. Arno is de literatuurkenner en Dick de Hoge Veluwe-kenner. Dat lijkt voor zo'n boekje een werkbare combinatie. Arno van der Valk vertelde over het ontstaan van het boekje en overhandigde het (zogenaamd) eerste exemplaar aan een Edese wethouder, die daarna ook kort het woord voerde. Drie, in het boekje geciteerde dichters lazen elk zo'n vier gedichten voor. Daarna konden er boekjes aangeschaft worden, werd er gesigneerd en was er een hapje en een drankje.

Arno van der Valk en Dick van der Klis	Arno vander Valk	Johanna Geels en gitarist	Hans Puttenstein	Rouke Broersma

Met Arno van de Valk en met Rouke Broersma had ik al eens emailcontact. Nu heb ik ze ook gesproken. Ook met Dick van der Klis maakte ik een praatje. Deze Dick is actief bij de Vrienden van de Hoge Veluwe, o.a. ook in de redactie van het ledenblad 'De Schouw'. Vreemd genoeg zal het boekje op De Hoge Veluwe zelf niet te koop zijn. Er is een commissie van wijze oude mannen die bepaalt wat er in het winkeltje van het informatiecentrum verkocht mag worden en dit boekje komt niet door de commissie - er zou wat negatiefs over De Hoge Veluwe door één van de geciteerde schrijvers in kunnen staan. Volslagen idioot en niet meer van deze tijd. Dat krijg je als het park onder leiding staat van een baron van Voorst tot Voorst: feodale toestanden! Het feit dat een actieve 'Vriend van de hoge Veluwe' als Van der Klis medesamensteller van het boekje is, zou toch garantie genoeg moeten zijn. Van Rouke kreeg ik begin december zijn boek 'Zoveel vogels zoveel zinnen.' Ik wilde hem een bedankbriefje sturen, maar liet dat even liggen. Toen las ik op de site die bij dat boek hoort het stukje uit mijn weblog, waarin ik hem voor het boek bedank. Een briefje leek me toen niet meer nodig. Nu ik hem sprak, bleek hij zich met die hele website niet te bemoeien en hij vond het vreemd dat ik niet gereageerd heb. Dat heb ik dan gelukkig recht kunnen zetten en ik was vanmiddag bovendien vooral voor hem gekomen. Op de Schrijversinfobladzijde die ik over hem gemaakt heb, noem ik ook mijn favoriete gedicht uit zijn werk. Als het aan zijn vrouw ligt, komt dat gedicht later op de grafsteen van Rouke.

16 februari 2008

Met de ladder van Chiel hebben we vandaag de (hoge) dakgoot aan de zijkant van het huis bekeken. Toen het een paar weken geleden sneeuwde, liep die goot over. We hadden verwacht dat er veel blad in gewaaid zou zijn, maar dat viel reuze mee. Gijs haalde er wel een halve emmer zand uit! Dat waait er dan blijkbaar in de loop van de tijd toch ook in.

De Volkskrant geeft een serie met de Gouden Griffel bekroonde boeken uit. Deze week is er deel 6: 'Waar het hart vol van is' van Willem Wilmink (Gouden Griffel 1986). In de krant wordt er een complete bladzijde aan besteed. Er staat een bon op de bladzijde die € 2,00 korting oplevert en er is heel groot een fragment:

Inleiding

Toen mijn jongste zoon nog klein was, zong hij graag met langspeelplaten mee. Een van zijn voorkeuren was een liedje van Hans Dorrestijn dat zo begint:

Soms zijn er kinderen op school, in de klas,
die niemand kent.
Of ze worden gepest en 't is niet hun schuld.
Als jij er ook zo een bent:
heb dan geduld, kind, heb dan geduld.

Misschien is het later niet meer zo naar.
Misschien word je een zanger en je speelt goed gitaar
en je zingt in een lied
over verdriet
en heel de wereld luistert ernaar!

Tot zover het fragment en het is jammer dat het hier stopt. Ik kan me dit stukje nog heel goed herinneren. Hierna vertelt Wilmink dat zijn zoontje het verkeerd verstond. Hij zong: 'Misschien word je een zanger met een speelgoedgitaar' en dat is een prachtig voorbeeld van een 'Mondegreen' (zie 12 februari). Ik heb me rot gezocht naar dat boek, om Wilmink hier letterlijk te kunnen citeren. Ergens in huis staat dat boek en ook een bundeling van deze boeken van Wilmink over gedichten, maar ik vind ze niet. Er moet opgeruimd worden! Maar dat duurt nog een half jaar. Als Martijn in zijn appartement zit, gaan we de boel opnieuw inrichten. Dan wil ik op mijn studeerkamer ook weer echt mijn eigen boeken hebben staan.

Jan Hanlo over Edward Lear in 'In een gewoon rijtuig', blz. 24:

Bij Lear, d.w.z. niet zozeer in z'n limericks maar in z'n 'songs', hoor ik tamboerijnen, ergens fladderen spreeuwen; woestijnzand, pelikanen en wandelende stoelen zijn niet ver. De kinderkamer is niet ver, het lijkt wel of het geluid van tamboerijnen uit de kinderkamer komt. Maar hoe zouden kinderen zo bekwaam zijn deze te bespelen? 't Is danook niet dóór kinderen, maar vóór. En voor volwassenen, als ze 't horen willen. Of: voor volwassenen, én voor kinderen als die 't horen willen.

17 februari 2008

Gisterenochtend was onze vijver niet bevroren. Misschien omdat hij beschut ligt, letterlijk met een schutting aan twee kanten. Toen ik de hond uitliet zag ik dat andere vijvers in de wijk wel degelijk met ijs waren bedekt. Vannacht is het blijkbaar nog kouder geweest, want nu ligt er ook op onze vijver een ijslaagje. Bij de waterval van de beekloop hangen zelfs alweer ijspegeltjes van het spatwater!

Twee jaar geleden kocht ik op een veiling twee kastjes van C. Buddingh'. Het kastje 'Some Shakespearian themes' hangt bij ons in de kamer. Met het andere kastje: 'Le Théâtre et son double' doe ik eigenlijk niets en daarom heb ik besloten (met pijn in het hart) om het te koop te zetten. De omschrijving:

Kastje gemaakt door C. Buddingh' in 1972: "Le Théâtre et son double". Houten kastje, 31,5x25,5x5 cm., afgedekt met een glasplaat, in het aan de buitenzijde geelgeverfde kastje een compositie van kleine voorwerpen (o.a. een lepel, een maskertje, een roos, 2 kleine bruine paardjes), op de achterzijde gesigneerd: 'C. Buddingh' '72', bestelnummer RABU176, € 400,00

het kastje	de compositie	achterkant kastje

(n.b. - verkocht op 29-02-2008)

18 februari 2008

Al een week zit ik tegen een griep aan. Niet echt ziek, maar lamlendig, verkouden en moe. Nu zit de kou echt in mijn hoofd (oorpijn, kiespijn, hoofdpijn aan één kant) en mijn bovenbenen doen zeer. Toch maar een dag of twee in bed blijven dus.

Op bed heb ik de film 'Van geluk gesproken' liggen kijken. Rob Houwer (producent) en Pieter Verhoeff (regie) verfilmden het gelijknamige boek van Marijke Höweler. acteurs zijn o.a. Peter Tuinman, Gerard Thoolen, Michiel Romeyn en Olga Zuiderhoek. De film won 3 Gouden Kalveren. Dat klinkt allemaal prachtig, maar het is helemaal niks. Nauwelijks een verhaal, pover acteerwerk, geen humor, geen diepgang. Ik heb hem niet eens tot het eind bekeken.

3 bestellingen: Bulkboek Robert van Gulik, lp: Geoff Love war themes, 2 knipsels.

19 februari 2008

Nog steeds grieperig. Veel geslapen vandaag. Niets gelezen, ik kan me niet concentreren.

1 bestelling: J.M.A. Biesheuvel, 'In de bovenkooi'.

20 februari 2008

Het gaat eerder slechter dan beter. Hoofdpijn en ontzettend zere (zware) benen. Ik kan nauwelijks de trap op en af.

Coen Peppelenbos heeft YouTube afgestruind op zoek naar filmpjes van dichters die voorlezen uit eigen werk. De lijst heeft hij - aanklikbaar - op zijn weblog gezet. Vooral veel jonge podiumdichters, maar ook oudere opnamen van televisie (dode dichters almanak) en eigen opnames. Er staan dichters tussen als Jan Hanlo, Willem Wilmink, Jean Pierre Rawie en Lucebert. Hij geeft zelf aan dat het een voorlopige overzicht is. Twee dagen later heeft hij er al weer twintig extra gevonden. Ik kan niet goed inschatten hoe 'vluchtig' YouTube is. Is het zinvol een link naar zo'n gedicht op een bladzijde over een dichter op Schrijversinfo te zetten, of is dat onzin, omdat filmpjes maar kort beschikbaar zijn?

C. Buddingh' staat niet in het lijstje van Coen Peppelenbos. Zijn gedicht 'Ode aan Dordrecht' is wel op YouTube te vinden. De stem van Buddingh' met beelden van Dordrecht. Kees Stip is niet te vinden, wel diverse stukjes Polygoon Journaal, waar hij het scenario voor schreef. Een fraaie animatie van het gedicht 'Denkend aan de Dapperstraat' van J.C. Bloem. Drie minuten levensbeschrijving van Henriëtte Roland Holst. Dit is verslavend!

Een documentaire over Piet Vroon op tv. Fascinerende televisie. Er worden nog goede programma's gemaakt. Met enig zoeken vind je er drie per week. Op een andere zender was Europees voetbal, maar ik bleef naar deze documentaire kijken. Ik had hem op moeten nemen (misschien wordt hij later nog herhaald).

1 bestelling: 30 bodemkaarten.

21 februari 2008

Het gaat iets beter, maar echt lekker voel ik me nog niet. Lidy heeft nu ook griep. We zijn een beetje Jut en Jul. Niet naar school, niet naar de vergadering van de Straatnaamcommissie vanmiddag en vanavond niet naar Bril, Giphart en Chabot in de Lampegiet. Soms zit het mee, zoms zit het tegen.

Ik lig in bed te lezen in 'Dichters die nog maar namen lijken' van A.L. Sötemann. Kees Fens begint zijn voorwoord 'Om niet te vergeten' met:

In oktober 1989 hield prof. dr. A.L. Sötemann op een kleine conferentie aan de Katholieke Universiteit Nijmegen een toespraak over de dichter J.C. Bloem. Hij las nogal wat gedichten of fragmenten voor en een enkele keer kon hij daarbij zijn emoties moeilijk beheersen, zijn stem hield de regel niet helemaal op de lijn. Dat was aangrijpend. Hij had vele jaren wetenschappelijk werken met de poëzie van Bloem achter zich, had de definitieve uitgave van diens werk gemaakt, uitstekende essays over de gedichten geschreven. Nu bleek, voor wie het nog niet wisten, hoezeer de studie ook door de persoonlijke beleving werd gedreven.

Dat is mooi. Zo zou het ook moeten zijn. Het doet me denken aan de prachtige documentaire over Willem Wilmink, waarin Joost Prinsen vertelt over het ontstaan van het gedicht Ben Ali Libi. Wilmink zou het nummer schrijven, maar kwam er niet aan toe. Het gedicht moest gaan over een goochelaar die echt heeft bestaan. Hij heette Michel Velleman (hij gebruikte de artiestennaam Ben Ali Libi - of Ben-Ali-Likki). Tijdens een razzia in juni 1942 werd hij samen met zijn gezin in zijn huis aan het Amsterdamse Merwedeplein opgepakt. Hij overleed op 2 juli 1943 in Sobibor. Om Wilmink aan te sporen, bedacht Joost Prinsen een slimmigheidje. Hij schreef er zelf een gedicht over en stuurde dat aan Willem Wilmink. Die vond het een slecht vers, maar dat bracht hem ertoe om onmiddellijk zelf het beloofde vers te maken:

Het is een mooi verhaal. Beter kun je het samengaan van het wereldleed en het persoonlijk leed nauwelijk verwoorden en Wilmink kan het in goed lopende(bijna) spreektaal. Joost Prinsen gaat in die documentaire het gedicht dan voordragen, maar krijgt halverwege het vers de tranen in de ogen en een snik in zijn stem. Niet gespeeld, maar serieus emotineel bij een vers dat hij uit zijn hoofd kent en waarschijnlijk al tientallen malen heeft gezongen of voorgedragen. Prachtig!
In een andere versie luiden de laatste twee regels:

Een heel rijtje mussen (een stuk of vijf) zit te badderen in de beekloop. Het water spattert in de rondte. Een prachtgezicht. Daar knapt een mens van op.

1 bestelling: 'Littekens in een gelooide stierehuid. Nederlandstalige schrijvers over de Spaanse Burgeroorlog 1936-1939'.

22 februari 2008

Het geboortehuis van Kees Stip aan de Nieuweweg is verkocht. Bert had ook interesse, maar vist dus achter het net. Hij is er wel wezen kijken. Oud en een beetje hokkerig (door diverse verbouwingen).

Het Hoogeveens leesplankje (Aap - Noot - Mies) heeft niets met Hoogeveen te maken en alles met Stiens. Douwe Hoogeveen (1862-1941) was van 1888 tot 1894 onderwijzer in Stiens en ontwierp in die tijd zijn leesplankje.

Aan die laatste opmerking is af te lezen dat ik vandaag even bezig ben geweest met de reisgids. Friesland schiet nu aardig op. De post bracht vandaag vijf Literaire wandelroutes, uitgegeven door Het Noordbrabants Genootschap: Tilburg, Breda, 's-Hertogenbosch, Bergen op Zoom en Eindhoven (in willekeurige volgorde). Ik bestelde ze enige tijd geleden op Marktplaats voor een fractie van de winkelprijs.

23 februari 2008

Een postbode aan de deur met een pakketje boeken is bij benadering wel het leukste wat er is. Als je ze ergens besteld hebt blijft het spannend, omdat je wilt weten hoe ze eruit zien, ze in de hand wilt houden. Nog veel leuker is het natuurlijk als je niets besteld hebt en de boeken als een complete verrassing komen. (Is dit een oproep om boeken te sturen naar Dijkstraat 170, 3906 DK in Veenendaal? Nee, zo is het niet bedoeld, maar als onbedoeld bijeffect wordt het gewaardeerd!).
Vandaag was er een (half)verwacht pakje van het Buddingh' Genootschap/Liverse. 'De Blauwbilgorgel 65 jaar' waarvoor zesentwintig dichters, als hommage aan C. Buddingh', een gorgelrijm maakten. Soms dichtbij de Blauwbilgorgel (Ik ben een boebakonszel / met een te volle ronszel - Jacqueline Uittenbogaart) soms wat verder daarvandaan en dan ontstaan volledig nieuwe gorgeldieren (De schuursponsmossel lijkt wat op / Een flas, maar heeft een groot're schulp / Zijn kop is krapper dan een krop / En is gevuld met plum en pulp. - Philip Hoorne). Schitterende illustraties trouwens. Aparte vermelding verdient 'O Muze Mijn' van Aaike Jordans:

Als extra verrassing zat er 'Sprekend Mijzelf' van Bergman in. Een onderschatte en vrijwel vergeten dichter. Tussen de papieren van Buddingh' zat een stapeltje gedichten dat Bergman hem ooit had toegestuurd. Er was destijds geen uitgever voor, nu dus wel! Lees trouwens van Bergman ook 'De tijd te lijf', in 1994 veschenen in de reeks Privé Domein. Het boek heeft toen de longlist van de AKO-literatuurprijs gehaald! Ik heb 'Sprekend Mijzelf' doogebladerd en nog niet echt goed gelezen. 'Satisfait' zou een gorgelrijm kunnen zijn, qua opbouw en toon. Toch kan het dat niet zijn, want uilen zijn geen verzonnen dieren:

2 bestellingen: knipsels Walschap, 'Pastoor Campens Zaliger'.

24 februari 2008

De gedichten uit 'De Blauwbilgorgel 65 jaar' toegevoegd aan de diverse schrijversinfobladzijden. Van niet alle dichters had ik al een bladzijde 'in opbouw'. Bij gelegenheid moet ik Henk eens vragen of hij meer informatie over 'zijn' dichters heeft dan er achterin het boekje staat. Op internet is er ook wel het één en ander te vinden (vooral jonge dichter hebben gelikte websites), maar van diverse dichters zijn zelfs geboorteplaatsen en geboortedata niet te vinden.

Omdat ik tocht bezig was heb ik direct maar de gedichten uit 'Facetten der Nederlandse poëzie (van Hensen tot Nooteboom)' samengesteld door Pierre H. Dubois, K. Jonckheere en L. v.d. Waals (z.j.) toegevoegd.

Naar de boekenmarkt in Wageningen neem ik alleen poëzie mee. Ik heb wel zoveel liggen dat daar een kraam mee te vullen is. Dat levert geen grote winsten op: poëzie is nog altijd het stiefkindje van de boekenverkoop, maar het lijkt me wel heel leuk om dat een keer te doen. Misschien hang ik in een hoek van de kraam een kaart van Nederland op, met wat informatie over de reisgids waar ik mee bezig ben en vraag ik de mensen dan om tips en aanvullingen. Ik zou ook de innformatie die ik heb over Wageningen en Ede kunnen printen, vergroten en ophangen.

Toegevoegd aan Schrijversinfo: J.B. Charles, Ed. Hoornik, Nyckle J. Haisma.

Zowel in de Gelderlander als in de Volkskrant van 22-02 staat een artikel over de musical over Anne Frank in Madrid. Er is kritiek op (o.a. van het laatste nog levende familielid), omdat het allemaal erg 'lichtvoetig' wordt gebracht. De Gelderlander kopt: 'Anne Frank 'respectvol' vertolkt'. De Volkskrant kopt: 'Op het toneel gaat Anne Frank pas leven'. Over de inhoud van de musical kan ik niet oordelen, maar de kop van de Volkskrant vind ik op het randje.

1 bestelling: Theun de Vries, 'Wind en avondrood'.

25 februari 2008

Het weer in het weekend viel tegen (de voorspellingen van zon en veertien graden kwamen niet uit), maar vandaag is het prachtig. Blauwe lucht en het geel van de forsythia knalt tevoorschijn.

Vanochtend hebben we lege kratten en flessen terug naar de winkel gebracht. Dat doen we in een cyclus van een week of zes; inderdaad in de vakanties.

Ik ga nog even door met het vermelden van gedichten uit verzamelbundels. Vandaag - meer liedteksten dan gedichten - uit 'In die grote stad Zaltbommel. Liedjes van school, club en kamp', samengesteld door Jacques Klöters uit 1993. In de vierde druk van 1998 zit zelfs een CD met 22 van deze liedjes, gezongen door twee gelegenheidskoren: 'Het Grote Muziekpakhuiskoor'en het 'O.S.M. Koor' (O.S.M. staat voor Ons Soort Mensen). In dat laatste koor zingen o.a. Jack Spijkerman. Marijke Boon, Lenette van Dongen, Hans Teeuwen en Joost Nuissl mee, aan de piano zit Martin van Dijk. Een interessante vraag is wat voor soort mensen 'ons soort mensen' dan is.
De aantekingen achter in het boekje, waar ook de tekstschrijvers vermeld staan, zijn ook interessant. Klöters vermeldt bij 'Pak al je zorgen' een vertaling van het Engelse 'Pack up your trouble in your old kit bag and smile, smile, smile', muziek Felix Powell en woorden van George Asaf: 'Optimistisch Engels lied. De componist pleegde zelfmoord.'

Bladzijde over H.C. ten Berge aan Schrijversinfo toegevoegd.

1 bestelling: Stafkaart Nieuweroord 1965.

26 februari 2008

Eén mooie dag, maar vandaag regent het weer. Een typische vakantiedag. Beetje rommelen, beetje opruimen. Nieuw neusvleugeltje op m'n bril laten zetten, een moot kabeljauw en 2 haringen gehaald bij de visboer. Daar is de vis tocht echt lekkerder dan bij de supermarkt.

In Zeist liggen verhoudingsgewijs veel schrijvers begraven. Voor zover ik het nu kan bekijken dertien op de algemene begraafplaats aan de Woudenbergseweg, zes op de oude begraafplaats aan de Bergweg en nog eens drie op de begraafplaats van de Evangelische Broedergemeente aan de Zinzendorflaan. Ze zijn natuurlijk niet allemaal even bekend. Redelijk bekend (toch in ieder geval bij literatuurliefhebbers) zijn:
- Isaäc Esser
- W.A. Paap
- Seerp Anema
- Anne de Vries
- Elisabeth Cheixaou
- Jacob Stamperius
Anderen zijn onbekend, maar daar zitten dan soms wel weer prachtige verhalen aan vast. Bijvoorbeeld A.A. van Hoogstraten-Schoch. Getrouwd met een dominee, schreef tientallen (zeer christelijke) boeken. Ze ging de politiek in: voor de CHU lid van de gemeenteraad van Zeist van 1923-1929, lid van de Provinciale Staten van Utrecht van 1924-1927. En dan duikt op diverse plaatsen de dorpsroddel op dat ze een verhouding zou hebben gehad met de burgemeester van Zeist! Daar gaan alle moralistische praatjes uit haar boeken.

Van Anne de Vries heb ik de bladzijde voor Schrijversinfo maar gelijk afgerond. Niet bepaald mijn favoriete schrijver, maar de hele Bartje-cultus is wel een interessant fenomeen. Die cultus kwam pas goed op gang na de televisieserie in 1972. Sindsdien zijn er diverse Anne de Vriesscholen (Epe, Sliedrecht, Stadskanaal, die in Zeist zelf is trouwens alweer opgeheven). En in Drente kunnen ze er helemaal wat van: In Rolde is het 'Historisch Informatiecentrum en Streekmuseum Het Dorp van Bartje' te vinden (Balloërstraat 2a, 9451 AK Rolde). In Ees heeft Landal zijn bungalowpark 'Het Land van Bartje' genoemd. In Ees is ook nog een Restaurant 'Het Land van Bartje'.
Anne de Vries leefde vooral van de inkomsten van door hem geschreven schoolboekjes. Opvallend is dat hij ook boekjes voor het openbaar onderwijs schreef, maar die dan wel onder pseudoniem (A. Nassau, A. Van de Heide, H. Mast, Daan Deken). Als zijn eigen schoolbestuur daar toen achter was gekomen, had het hem waarschijnlijk zijn baan kunnen kosten! En toen hij geen les meer gaf, zou het slecht geweest zijn voor de verkoop aan de christelijke scholen.
'Reis door de nacht' wordt trouwens nog steeds gelezen. Eén van mijn leerlingen las het de afgelopen weken voor zijn boekverslag.

Vandaag heb ik alle deelnemers aan de vorige Veense boekenmarkten gemaild (of een brief gestuurd) of ze weer mee willen doen dit jaar. De markt voor de zomer zal op 7 juni zijn, die in de Lampegietersweek op 13 september en ik wil de mogelijkheid onderzoeken van een kerstboekemarkt op 20 december. Dan niet in de open lucht, maar bijvoorbeeld in een overdekt winkelcentrum (De Corridor? De Scheepjeshof?). We hebben tegenwoordig een binnenstadmanager, die moet ik binnenkort maar eens bellen of aanschieten.

27 februari 2008

Literatuurplein.nl is een literaire site die zeker de aandacht verdient. De Laurens Jz Coster-nieuwsbrief verwijst er nogal eens naar. Zoals vandaag met het bericht over het overlijden van Henk Romijn Meijer. Ik volgde de link en zag dat er onderaan de bladzijden over schrijvers diverse links worden gegeven, hier o.a. naar mijn bladzijde over Romijn Meijer: Van en over Henk Romijn Meijer (Raban Antiquariaat). Het zou juister zijn om daar 'Schrijversinfo' te noemen, maar dit is wel een aardige vorm van (gratis) reclame natuurlijk. Ik heb wat op de site rondgekeken. De conclusie is dat er meerdere mensen aan werken. De ene keer staat er Raban Antiquariaat, de andere keer Antiquariaat Raban en een derde keer staat er toch Schrijversinfo (een vierde keer verwijzen ze niet naar mijn site).

'Om mijn oud woonhuis peppels staan' is de eerste regel van misschien wel het bekendste gedicht van J.H. Leopold (of zou dat 'O, als ik dood zal, dood zal zijn' zijn?) Deze beide gedichten zijn titelloos, meestal wordt de beginregel als titel gebruikt. Wie kent er nog een andere regel uit die gedichten? Bijna niemand vrees ik. Het zou logisch zijn als van het 'peppelgedicht' ook deze regel was blijven hangen: "mijn lief, mijn lief, o waar gebleven", want die komt er maar liefst vier keer in voor:

Die eerste zijn blijft in het geheugen hangen, waarschijnlijk door de inversie, de onlogische woordvolgorde. 'Peppels staan om mijn oud woonhuis' is logischer, maar - toegegeven - veel minder mooi. Het lijkt dan een nostalgisch gedicht over het geliefde oude huis te worden, maar dat pakt anders uit. Het is een treurzang over een verloren liefde. De verloren liefde van de dichter zelf, dat kan niet missen. Mijn oud woonhuis en mijn lief en het regent en het huis is hol en duister. Er woont er nog maar één in dat oud woonhuis met peppels rondom.
Leopold heeft er wel voor gezorgd dat het woord peppels voor de Nederlandse taal behouden is gebleven. Zou de plek van dit huis te achterhalen zijn? Staat het er nog? Staan die populieren er nog? Daar zou ik wel een foto van willen hebben. Of is het alles dichterlijke vrijheid?

	Dit is wel ongeveer de sfeer van het gedicht lijkt me. Dit zijn zwarte peppels (Populus nigra)
	Dit is het logo van P.C. Basisschool De Peppels Oranjestraat 14 5831 CP Boxmeer. Zouden de leerlingen het gedicht kennen? Als ik daar werkte zou ik het toch minimaal in groep acht behandelen.

De gemeente Zeist overweegt om het beheer van de begraafplaats uit te besteden. Dat lijkt me een slecht idee. Als iets niet commercieel geëxploiteerd moet worden, dan zijn dat wel begraafplaatsen. Het draait om rust en eerbied, niet om snelle jongens die geld willen verdienen. Vorige week richtten enkele 'rechthebbenden van graven' de Vereniging Berokkenen Algemene Begraafplaats Zeist op. Zij willen dat de begraafplaats eigendom van de gemeente Zeist blijft. Ze willen actief overleg voeren met betrokkenen én kleinschalige activiteiten organiseren. Ik heb vandaag met de kersverse voorzitter van deze vereniging gebeld. Eén van die kleinschalige activiteiten zou een wandeling langs de graven van schrijvers kunnen zijn. Die zou ik wel willen maken.

Van Martijn kreeg ik (zomaar) de CD 'Concordia' van Huub van der Lubbe. Absoluut het betere Nederlandse lied. Prima teksten en een stem die je dwingt om goed te luisteren. Hij ontpopt zich met (mede) deze teksten als dichter. Ze zijn ook in boekvorm uitgegeven: Geregeld leven (2003) Concorfia versterkte gedichten (met Bart de Ruiter en Jan Robijns) (2004)

De post bracht 'Van Jan Cremer tot Herman Koch. Een literaire wandeling door Arnhem' van Arnold Jansen op de Haar. Ook weer via Marktplaats. Er blijken veel meer van dit soort wandelingen te zijn geschreven dan ik verwachtte. Zoveel dat ik ze niet (allemaal) nieuw aanschaf, maar vooral op Marktplaats e.d. rondkijk.

Vanavond was er een feestje in 'De Lampegiet'. Het theater bestaat twintig jaar. Koffie vooraf, een optreden van Stef Bos (en band) en een drankje en hapjes na. Stef Bos was geweldig. Alleen nieuwe (en dus onbekende) nummers. Met hart en ziel gebracht. Overheersende gedachten: we beseffen niet hoe goed we het hebben en we moeten niet zo zeuren. Hij schakelt op een prettige manier tussen Nederlands, Vlaams en Zuid-Afrikaans en voor de gelegenheid ook wat Veens. Stef is in Veenendaal geboren, studeerde kort geschiedenis in Utrecht en daarna kleinkunst in Antwerpen. Een mooie anekdote van hem: hij woonde in Amsterdam op de oude stadswallen. Die zijn destijds door Gilles van Schoonebeke opgehoogd met turf uit Veenendaal. Eigenlijk woonde hij dus nog steeds op zijn geboortegrond!
Ik hoopte dat Peter Baeten (de binnenstadmanager) er ook zou zijn. Hij was er en ik heb hem gevraagd of hij mogelijkheden ziet voor een kerstboekenmarkt in een overdekt winkelcentrum. Hij gaat het bespreken op een vergadering binnenkort. Wordt vervolgd.

28 februari 2008

Een dagje Utrecht samen met Martijn vandaag. Doelen: wat boekwinkels, wat cd-winkels, wat foto's van literaire plekken en ergens lekker eten. Doelen gehaald!

Boeken die ik kocht:
- Marieke Jonkman, Dieptevrees
- Gerritjan Zwier, Denkwijze 298
- Andere ogen 77 zelfportretten
- Wouter Paap, Literair leven in Utrecht tussen de beide wereldoorlogen
- Arie Visser, Het vangen van de draak. Een boosaardig verhaal
- Drs. P, 88

CD's die ik kocht:
- Bryan Ferry, Dylanesque
- Tom Paxton, Ramblin' boy & Ain't that news!
- The Waterboys, Fisherman's blues
- Dr. Hook, Take the Bait

De foto's:

Op internet vond ik de mededeling dat er vanaf het Centraal Station van Utrecht een tekst van C.C.S. Crone op een muur te zien is. Het was even zoeken, want de tekst gaat tegenwoordig half schuil achter een geluidsscherm. Het is wel een toepasselijke tekst, zo bij het uitrijden van het station. Om hem goed te kunnen zien, moet je het station uit via de uitgang Sijpesteijn/Leidseveer, dan loop je er zo tegenaan. Het is de zijgevel van het pand op Van Sijpesteynkade 35. Op een muurtje voor het pand zit de tekst nogmaals, nu op een koperen plaquette. Als extraatje staan de tekst en de naam van Crone er ook nog eens in braille op. De hoofdletter H op de plaquette lijkt me een vergissing. De zin komt uit zijn verhaal 'Het feestelijk leven'.

Dit is een foto van politieke boekhandel 'De rooie rat' aan de Oude Gracht 65 in Utrecht. De naam geeft al wel aan welke kant van de politiek hier bedoeld wordt. Op het witte papier rechts naast de deur staat 'uitverkoop'. Ze gaan ermee stoppen, dacht ik even, maar het betreft de jaarlijkse voorjaarsuitverkoop. De winkel is destijds ontstaan uit het politiek jongerencentrum in de Raadskelder onder het Stadhuis van Utrecht. Begonnen in 1972, zelfstandig in 1974 en sinds 1980 op deze locatie.

Even voorbij 'De rooie rat' zit (boeken)restaurant 'De Connaisseur'. Nog niet open (helaas) op het moment dat wij er langs kwamen. We hebben wel een blik naar binnen kunnen werpen en je ziet inderdaad een interieur met heel veel boeken. Ik ga voor de reisgids denk ik maar een aantal zaken in het centrum, en dan vooral aan en rond de Oude Gracht, naar voren halen en dan lijkt dit me een aanrader voor een rustpauze. 'De Connaisseur' zit (met dezelfde boekenformule) ook in Den Haag en Eindhoven. Het eten lijkt er heel betaalbaar en voor 18.00 uur is het tweede menu ook nog voor de halve prijs! (Wel reserveren)

Aan het eind van de Oude Gracht wilden we via de andere kant van het water weer teruglopen. Omdat je in die richting loopt, zeg je het eind van de straat, maar het is in principe het begin van de straat. Hier begint de nummering, met nummer 2 op de hoek met de 1e achterstraat. Op deze hoek ligt het Nijntje pleintje. Ik wist dat het bestond, maar we stuitten er nu bij toeval op. Het beeldje zou gemaakt ziijn door een zoon van Dick Bruna, er illegaal zijn neergezet en de gemeente heeft dat later legaal gemaakt door de in de volksmond ontstane naam te belonen met een officieel straatnaambord.

Voor de Janskerk staat een beeld van Anne Frank. Iemand heeft er recent een bos bloemen neergelegd. Ze kijkt wat ouwelijk voor zich uit, armen op de rug. Misschien staat ze te bedenken wat ze vanavond eens in haar dagboek zal schrijven. Het beeldje is gemaakt door Pieter d'Hont en op 12-04-1960 geplaatst. Het werd door de Utrechtse jeugd aan de stad geschonken. Er schijnt maanden geruzied te zijn over de plaats waar het beeld moest komen. Een positievere benadering. Dit beeld stond er al twintig jaar voordat er in Amsterdam een beeld van Anne Frank kwam.

Op Achter de Dom nummer 8 zit deze gevel- steen. 'Hier woonde Anna Maria van Schurman' (1607-1678). Zij was een talenwonder, theologe en dichteres. Als enige vrouw mocht zij colleges volgen. Wel in een afgeschot deel van de zaal en door een luikje.

Recht achter de Dom, tegen de achtergevel van de oude Kapittelzaal staat dit beeld van de Franse, 15de eeuwse dichter François Villon. Hij staat er een beetje nichterig bij. Het beeld is in 1964 gemaakt door Marius van Beek in het kader van het laatste openluchtspel van het Utrechtse Studenten Corps.

De Utrechtse dichter Jan Engelman werd geboren op de Vismarkt 13 in het pand dat nog altijd 'Graaf Floris' heet. Zijn vader (Kees Engelman) had hier een vishandel. Nu zit er een café. Op het pleintje van de Vismarkt ligt een tegel met het gedicht 'Vrijheid' van Jan Engelman: 'Vrijheid / zonder innerlijk gevoel / voor maat en traditie / is erger dan het cliché / Jan Engelman 1926'.

Recht tegenover dat café in 'Graaf Floris' is het straatje het Hanengeschrei. Het is met recht een straatje, want meer dan twintig meter zal het niet zijn. Aan de kant van de Vismarkt hangt een vrij nieuw straatnaambord, met als extra aanduiding Museumkwartier. Aan de kant van de Choorstraat zit een duidelijk veel ouder straatnaambord. Misschien heeft Kees Stip dat bordje nog wel gezien, toen hij hier een zoen gaf aan een meisje dat net garnalencroquetjes had gegeten.

De eigenaar van de winkel op de hoek van het Hanengeschrei heeft op zijn winkel het gedicht van Kees Stip aangebracht, op hout en in een lijstje:

En als je dan het gedicht nog eens goed naleest, dan blijkt er het één en ander veranderd te zijn in de loop der jaren. De foto links laat zien dat er in het Hanengeschrei nog steeds gefrituurde zaken worden gegeten. Maar het is nu patat en geen croquetjes meer, laat staan met garnalen. De foto rechts laat de plek zien waar Kees Stip aan het vrijen sloeg: bij de automaat aan de Choorstraat. Alleen was het toen ongetwijfeld nog geen geldautomaat!

Dit is het geboortehuis van C.C.S. Crone: Oudkerkhof 26. Zijn moeder - Theodore Engelman (zus van de dichter Jan Engelman) - had hier een lingeriewinkel. Crone geldt als een op en top Utrechtse schrijver, maar gezien de tekst op de tegel die in 2001 in de stoep voor het huis is aangebracht was zijn liefde voor de stad niet onvoorwaardelijk: "Utrecht stad van zachte idioten ik werd er zelf geboren" CCS Crone schrijver 1914-1951 Oudkerkhof 26 was mijn geboortehuis

En dan het laatste antiquariaat van vandaag. Ik begon mijn voeten te voelen. Hinderickx & Winderickx op Oude Gracht 234. De Oude Gracht bestaat uit twee delen, beide langs het water. Daartussen zit een stuk straat dat anders heet en niét langs water loopt. Gedraag je in deze winkel. De eigenaren hebben bij de toonbank een dagboek liggen waarin ze eigenaardigheden van klanten (en van elkaar) messcherp noteren. Er zijn al twee boeken van uitgegeven: - Winkeldagboek (2003) - Winkeldagboek 2 (2007)

2 bestellingen: knipsel 'Opwaartsche Wegen', 2 schaakboeken.

29 februari 2008

Er zou een forse bloemlezing te maken zijn met gedichten over dichters. Om nog maar niet te spreken van aan dichters opgedragen gedichten.

1 bestelling: kastje Buddingh'.