Januari 2011
Terug naar december 20101 januari 2011In de eerste plaats wens ik u een gezond en gelukkig 2011. Het eerste klusje was in de 'footer' van Schrijversinfo '2010' vervangen door '2011'. In de oude layout moest ik dat per bladzijde doen (dat was vele uren werk). In de nieuwe layout is dat één handeling, maar omdat ik dat maar één keer per jaar doe, is het elke keer weer even puzzelen. Maar het is gelukt. Dat jaartal staat onder de bladzijden over de diverse auteurs, niet onder de weblogbladzijden. Het is een beetje raar als straks onder de bladzijde over oktober 2009 het jaartal 2011 staat. Vandaag maakte ik een klein (13x10 cm.) fotoboekje bij Albelli met vierentwintig foto's van Tygo van de afgelopen maanden. Op dit formaat doe ik dat zonder achtergronden en ander gedoe. Gewoon rechttoe-rechtaan foto's met een kaftje erom heen, voor in Lidy's handtas. We hebben dat fotoboek pas over een dag of wat in huis, maar Albelli biedt de service om het nu al online te delen:
Ik ben een groot deel van de dag bezig geweest met het schrijven van mijn openingstoespraak voor de Kees Stiptentoonstelling. Ik weet wel ongeveer wat ik zeggen wil, maar het vinden van de juiste vorm is dan toch nog lastig. De vorige tentoonstelling (mei 2003) moet erin, de tentoonstelling over Veenendaalse schrijvers die Ed in 1996 hield, de rol van Henk Roor, de schenking van Hette Wassenaar, de burgemeester die in andere gemeentes graag een boekje van Kees Stip weggeeft, het Kees Stipplein, de gedichten op de muren; kortom stof genoeg, maar nu nog een logische volgorde in 'welgekozen woorden'. Daarnaast moest ik ook mijn lezing over Kees Stip voor de vrijwilligers van het museum nog voorbereiden. Waterballet bij Martijn vanavond. Het navulkraantje bij zijn ketel was kapot en stond volop water te spuiten. Dat was dweilen geblazen. Ook bij zijn onderbuurman kwam het water langs de muur en in de meterkast. Gelukkig kon Gijs het voorlopig repareren. Het is te hopen dat Martijns houten vloer niet bol gaat staan. We hebben ons electrische kacheltje bij hem in de gang gezet. Verder is het afwachten. Overgezet naar de nieuwe layout: Theo Thijssen. 1 bestelling: Jan Hanlo, 'Mijn benul'. 2 januari 2011In het sportkatern van 'de Volkskrant' van dit weekend duikt C. Buddingh' weer op. Columnist Bart Jungmann heeft tijdens de kerstdagen 'Buddingh' gebundeld' doorgebladerd op zoek naar sportgedichten:
Bart Jungmann blijkt een kenner. Hij schrijft 'Kees' met een 'K' (dat is zeldzaam, maar juist) én hij weet ook nog dat eerder al 'Net zo links als Willem van Hanegem' verscheen, met daarin Buddingh's voetbalverhalen en voetbalgedichten. Hulde. Lidy's Opeltje start niet meer. We hebben er een week of twee niet in gereden en de kou zal hem teveel geworden zijn. Dan is het makkelijk dat de buurman monteur is. Er zit nu een oplader aan de accu. Dat moet een uur of wat, maar hij is bang dat het de startmotor is. Dat is minder prettig. Aan de andere kant: we hebben een half jaar garantie en dat halve jaar is nog niet om. Marian, Jan en Lidy's vader kwamen vanmiddag 'nieuwjaarzeggen'. Martijn, Suzanne, Gijs en Tygo waren ook hier. Het was gezellig druk. Tip! Ga op een zondag 2 januari niet naar de afhaalchinees. Gijs en ik deden dat wel en het was er ontzettend druk; we hebben een uur en twintig minuten staan wachten. Het lag niet aan het werktempo in de keuken of in de bediening, dat tempo lag hoog genoeg. Het was gewoon erg druk; alle tafeltjes in de zaak waren bezet en er stond zeker een man of dertig te wachten. Het geeft je wel de kans de boel eens op je gemakje te bekijken. Sarien Visser corrigeerde de afgelopen week o.a. de Schrijversinfobladzijde over A.L. Lesturgeon (1815-1878). Vandaag fotografeerde ze voor mij het straatnaambord van de Lesturgeonstraat in Assen: Ook fotografeerde ze voor mij de woning van Theo van Baaren (Hereweg 86a Groningen): 5 bestellingen: P. Jansen, 'Onder Surinamers. een pastorale handreiking', L.N. Tolstoi, 'Anna Karenina' (2 delen), Bert Bakker en Barend de Goede, 'Quatre mains', M. Vasalis, 'Vergezichten en gezichten' en 'Parken en woestijnen', knipsel Okke Jager. 3 januari 2011Op de radio hoorde ik al iets over een griepgolf die uit België komt. Op school was het de eerste lesdag in ieder geval goed raak: veertien zieke collega's. Niet alleen griep overigens, er waren ook gekneusde ribben, opgelopen in Zuid-Afrika en een longontsteking, opgelopen in Zwitserland. Daarbij was het vanmorgen glad en kwam er een collega op de snelweg in de vangrail terecht. Al met al een heftig begin van het nieuwe jaar. Het was een wat rommelige dag, omdat ik afwisselend op school en in het museum was. Ik was in ieder geval in de pauzes op school. Dat zijn de momenten waarop leerlingen mij opzoeken met hun vragen (of waarin ze zich komen melden omdat ze de les uit zijn gezet). Morgen heb ik eigenlijk een BAPO-dag, maar dan zorg ik dat ik ook beide pauzes op school ben en dan automatisch ook het vierde, vijfde en zesde uur, tussen die pauzes in. Zo kan ik de uren 'inhalen' die ik vandaag afwezig ben geweest. Om elf uur waren er ruim twintig vrijwilligers van het museum in het leescafé, voor de ruimte waar de Kees Stiptentoonstelling is. Dat is een mooie plek, omdat daar het gedicht van Ivo de Wijs over Kees Stip te zien is. Dat gedicht geeft heel veel aanknopingspunten om over leven en werk van Kees Stip te vertellen. Ik had een cd-speler meegenomen en liet zo ook Kees Stip zelf nog even aan het woord ('Het Hanengeschrei', een opname van de 'Nacht van de Poëzie'). Daarna liep ik met de vrijwilligers langs de diverse vitrines en vertelde nog het één en ander over de tentoongestelde boeken, kalenders, foto's en krantenartikelen. De vrijwilligers waren enthousiast en vonden dat ze voldoende kennis opgedaan hadden om bezoekers van de tentoonstelling te woord te kunnen staan. Ik vond het zelf ook heel leuk om te doen.
's Middags om twee uur was de officiële opening van de tentoonstelling. Frits van Barneveld (voorzitter van het museumbestuur) en Natalie Kriek (conservator) voerden kort het woord. Daarna schetste ik de groeiende aandacht voor Kees Stip in Veenendaal in de afgelopen vijftien jaar en tenslotte brachten een zangeres (Marijke Muuse) en een toetsenist (Jan Versloot) een aanal op muziek gezette dierengedichten van Kees Stip. Het museum bleek de poster van de Kees Stiptentoonstelling in 2003 (nog in het gebouw aan de Markt) niet meer te bezitten. daarom had ik een kleurenkopie op stevig papier laten maken, om tijdens mijn toespraak aan het museumbestuur te schenken.
Dit was de tekst die ik had voorbereid (ik ben er hier en daar wel wat van afgeweken):
Enkele sfeerbeelden van de tentoonstelling kort na de officiële opening: Henk Verweerd (van uitgeverij Liverse, die alle rechten op het werk van Kees Stip bezit) was speciaal voor de opening helemaal uit Dordrecht gekomen. Hij was op tijd gekomen en had eerst in het centrum ook de muurgedichten van Kees Stip bekeken. Hij hoopte op de tentoonstelling nog iets - voor hem - nieuws te zien, maar ik vrees dat dat er niet in zat. 2 bestellingen: Harry Mulisch, 'Archiblad Strohalm', Ed. Bente, 'Teddy en Henk Scholten'. 4 januari 2011Eergisteren overleed Hanna Kraan. Vooral bekend van haar boeken over De boze heks en over de eekhoorn Krik. De boze heks bracht het in de jaren '90 tot een tekenfilmserie bij de VPRO. Pjotr van Lenteren zegt in 'de Volkskrant' van vandaag het volgende over haar:
Ook van de gisteren geopende Kees Stiptentoonstelling is een poster gemaakt. Ik maakte er een scan van: Ik noemde gisteren de Bordeauxreeks van uitgeverij Liverse, maar niet de titels van de boekjes: Met Henk bekeek ik ook de gedichten van Kees Stip boven de roltrappen in de bibliotheek. Ik kende het kwatrijn niet dat boven de tweede roltrap staat. Henk kende het wel, maar vroeg zich af of het wel van Kees Stip was (of bijvoorbeeld van Jean Pierre Rawie). Hij zocht dat uit en mailde me dat het wél van Kees Stip is. Het zijn de laatste vier regels uit dit sonnet:
1 bestelling: Walter Benser, 'Kleurendia's maken'. 5 januari 2011Sarien attendeerde me, n.a.v. een studiedag bij haar op school, op Dr. Gabriël Anthonio uit Drachten. Hij was van 1999 tot 2006 directeur van de Van Mesdagkliniek en is nu directeur van Jeugdhulp Friesland en doceert aan de Hogeschool Stenden.
Nog altijd heb ik van mijn verjaardag in 2008 een stuk of zes onaangebroken flessen whisky staan. Een stille voorraad waar ik af en toe - bij het langslopen - met plezier naar kijk. Vanavond maakte ik er een 'Bunnahabhain aged 12 years' van open. De distilleerderij ligt op het eiland Islay (Hebriden). Deze whisky is zacht, kruidig en iets zilt. 1 bestelling: Arthur Miller, 'Focus'. 6 januari 2011Van collega Joost kreeg ik een servetring met een gedicht van Kees Stip erop. Een jaar of tien geleden gaf Calvé die ringen weg op de hals van de sausflesjes. Ik weet nog dat ik me ergerde aan de tv-reclame. Daarin had men het over servetringen met een limerick van Kees Stip. Nu kun je van de dierengedichten van Kees Stip van alles beweren, maar limericks zijn het zeker niet! In diezelfde periode gaf ik een I-uur limericks maken. Ik schreef met mijn leerlingen een brief aan Calvé om ze hierop te wijzen. Daar kwam nooit een antwoord op. Die servetringen waren er in diverse kleuren. Ik denk dat ik deze al heb, maar ik kan dat niet controleren, want die ligt in het museum in een vitrine. Op deze gele plastic servetring staat:
Van school reed ik naar het postagentschap op het Bruïneplein. Op de Van Ostadelaan keek ik opzij naar de oranje brievenbus en dacht: volgens mij zijn die anti-vuurwerkklepjes eraf. Ik stopte en jawel, ze waren weg. Dan kan ik gelukkig de niet al te dikke enveloppen weer gewoon in de buurt van mijn huis posten en hoef ik niet meer elke dag naar een postagentschap! Nog meer Kees Stipnieuws. Hans ter Heijden mailt me: 'In de streek Westerwolde, waar Stip zijn laatste levensjaren woonde (in het gehucht Laudermarke), hebben we helaas nog geen Kees Stipplein, maar wellicht is het aardig om te weten dat de bibliotheken in Zuidoost-Groningen sinds zes jaar een Kees Stip Dictee organiseren. In de Hesse Bibliotheek van Ter Apel strijden dan teams van prominenten uit de gemeenten Vlagtwedde en Stadskanaal met elkaar, net als twee scholierenteams (Ubbo Emmius College Stadskanaal en RSG Ter Apel). De winnaar ontvangt de felbegeerde Kees Stipvulpen.' 2 bestellingen: 7 x Kameleon, George Desmond en Adamski, 'De vliegende schotels zijn geland'. 7 januari 2011Een prachtige reportage over een Terschellingse strandjutter in 'de Volkskrant' van vandaag. De drang om aan de vloedlijn te zijn én de verhalen:
TBS'ers komen alleen in het nieuws als er iets fout gaat. Dan staat half Nederland (dezelfde helft die stemt met z'n onderbuik) op zijn achterste benen. Dat maakt het er voor al die andere TBS'ers niet makkelijker op. In de bundel 'Hoe vertel ik je het?' staan gedichten waarin zij hun wanhoop beschrijven:
Nieuw op Schrijversinfo: Benno Barnard. 8 januari 2011
Nieuw op Schrijversinfo: G.J. Resink. Overgezet: Reina Prinsen Geerligs. 3 bestellingen: Jan Arends, 'Keefman', Toon Tellegen, 'Er ging geen dag voorbij. Negenenveertig verhalen over de eekhoorn en de andere dieren', knipsel A. de Swaan. De besteller van het knipsel is verbaasd over de mogelijkheid originele knipsels te bestellen. Volgens mij ben ik ook de enige in Nederland die dit zo doet: 'Speurend naar het artikel 'Weerwoord van de congregaties' van Bram de Swaan in de NRC van 17 juni 1981, kwam ik op uw indrukwekkende website. Bestaat inderdaad de mogelijkheid om dit artikel via u te bestellen?' En na mijn bevestiging van de bestelling: 'Hartelijk dank voor je snelle reactie! Wat een unieke service, originele knipsels. Ik zal het bedrag nu direct aan je overmaken.' De klanten zijn vandaag helemaal vriendelijk. De koper van zeven Kameleonboeken mailt: 'Ik heb zojuist de boeken in goede orde ontvangen hartelijk bedankt voor de snelle en correcte afhandeling.' 9 januari 2011
Ik heb twee stalen archiefkasten (4 laden elk) vol met knipsels, gestorteerd op auteur. Op het moment dat zo'n auteurshangmap te dik wordt, ga ik die knipsels op jaartal sorteren en verhuist zo'n auteur van de archiefkast naar een eigen kartonnen archiefdoos. Vandaag en gisteren heb ik de knipsels van A.F.Th. van der Heijden, Multatuli en Hugo Claus op jaar gesorteerd en in zo'n archiefdoos opgeborgen. Daar zit wel een paar uur werk in. Anne Marie had een kerstcadeau voor ons. Vanwege de sneeuw kwam daar met kerst niets van. Vandaag kwam ze het cadeau naar Veenendaal brengen. Wij gingen naar Peter en Joukje om elkaar daar te ontmoeten. Anne Marie heeft bij het leegruimen van ma's huis zolang de dozen met foto's meegenomen. die gaan we (ooit) samen nog uitzoeken. Nu heeft zij er een keuze uit gemaakt. Die foto's heeft ze door een professioneel bedrijf laten scannen en van die scans heeft ze bij Albelli een fotoboek laten maken. Het ziet er geweldig uit. Van mijn overgrootouders tot en met ons kleinkind, de hele familie passeert de revue. De oudste foto is van mijn Zeister overgrootouders (een dagje naar het strand): Het was heel gezellig bij Peter. We bleven eten. Hij had o.a. een heerlijke zelfgemaakte uiensoep. Daarmee treedt hij in de voetsporen van pa. Al durft niemand zich nog aan diens bruine bonensoep te wagen. 2 bestellingen: Tadeusz Dolega Mostowicz, 'De kwakzalver', Jan Terlouw, 'Briefgeheim'. 10 januari 2011Het was koud vanochtend. Alles was wit van de vorst en ik moest stevig krabben op de autoruiten. Maar de natuur is verder dan ik, zo 's morgensvroeg. De hazelaars rond de parkeerplaats bij school hangen al weer barstensvol met katjes. Als het de komende week dertien graden wordt (en dat zeggen ze) dan knallen veel struiken alweer open. Gisteren kreeg ik een reactie op mijn weblog van 13 mei 2010. In de auto naar Culemborg draaiden we die dag een EO-cd van mijn toen net overleden moeder: 'Horen zien geloven. 16 covers van wereldhits met een gospelachtergrond'. Ik verbaasde me over wat men gospelachtergrond noemt: 'You've got a friend', 'Put a little love', 'Something inside so strong', 'Have a little faith', Thank you for the music', Lean on me' en zelfs 'Turn Turn Turn' (daar komt het woord 'heaven' in voor). Hoe serieus neemt men zichzelf?'
Die overeenkomst valt niet te ontkennen. Weer wat geleerd (ik vind eigenlijk dat ik dat had moeten weten). Dan blijf ik overigens nog altijd vinden dat bijvoorbeeld 'You've got a friend' en 'Have a little faith' geen gospelnummers zijn of een gospelachtergrond hebben. Dat is een vorm van hogere uitlegkunde waar gelovigen van allerlei snit het patent op lijken te hebben. Sarien stuurde me bovenstaande twee boeken van Gabriël Anthonio. 'Hoe vertel ik je het? Dichtbundel van de schrijversclub Dr. S. van Mesdagkliniek', waar Anthonia van 1999 tot 2006 directeur was en 'Mijn verhaal. Gedichten van cliënten en medewerkers van Stichtig Jeugdhulp Friesland', waar Anthonio nu directeur is. De afgelopen dagen citeerde ik er al enkele gedichten uit. Het zijn bijzondere boeken; in de eerste plaats vanwege de inhoud, maar zeker ook door de vormgeving. In 'Hoe vertel ik je het?'is die vormgeving van studenten van de Academie Minerva van Hanzehogeschool Groningen. Nieuwjaarsreceptie van de PvdA in 21bis aan de Tuinstraat. Een café op de eerste verdieping met een wel heel strakke en moderne inrichting. Ik ben toch meer van de bruine kroegen. 1 bestelling: Antoine de Kom, 'De lieve geur van zijn of haar'. 11 januari 2011Sarien ging vandaag (in twee tussenuren) de binnenstad van Groningen in om daar Schuitendiep 31 te fotograferen. Dit is het huis waar Belcampo na de Tweede Wereldoorlog als studentenarts kwam wonen. Hij woonde er tot zijn pensioen in 1967. De baan als studentenarts stelde niet zoveel voor. Toen de universiteit hem had aangesteld als studentenarts protesteerden de Groningse huisartsen. Zij vonden zo'n aanstelling broodroof. Er volgde een raar compromis: Belcampo mocht wel patiënten ontvangen, maar hij mocht geen recepten uitschrijven. Daarmee was het wel een prima baan voor een schrijver. Er bleef voldoende tijd over én hij was verzekerd van een vast inkomen en hoefde wat betreft zijn schrijfwerk geen concessies te doen. Herman Sandman schrijft in 'Arcadia der Poëten': 'De studenten uit die tijd koesterden niettemin warme herinneringen aan hem. Ze wisten heel goed dat ze te maken hadden met de schrijver Belcampo. Mr. Pieter Brouwer, toen student, herinnert zich: 'Je voelde het als een hele eer als je hem je kwaal mocht voorleggen, maar als je echt iets had, ging je niet naar hem toe. Hij schreef geen recepten, ik heb het hem tenminste nooit zien doen. Hij had een grote kist met gratis monsters en daar zocht hij iets uit dat bij je ziekte paste.' 3 bestellingen: Simone van der Vlugt, 'bloedgeld', geomorfologische kaart 17 Beilen, knipsels Gerard Reve. 12 januari 2011Een Betuwse strafklant uit de derde klas moest deze week drie middagen na haar laatste lessen op school blijven en in de gang voor mijn kantoor gaan zitten werken. Ze kwam vanmiddag naar mij toe: 'Meneer, mag deze terugkommiddag verplaatst worden naar een andere middag? Straks gaat de pont er misschien uit en dan moet ik een verschrikkelijk eind omfietsen.' Ik weigerde in die richting met haar mee te denken. Geen flauwekul: zitten en werken! Een uurtje later werd er op school omgeroepen dat de pont er inderdaad 'uit lag'. Meestal ben ik aan de 'softe' kant. Stel ik me een keer hard op, heb ik dit weer. Ik heb haar nu maar een half uurtje eerder naar huis laten gaan. Uit een mapje met oude knipsels zit ik die over Adriaan Roland Holst in te voeren in Raban. Zo lees je wat er speelde eind jaren '60, begin jaren '70. De 'Prins der Nederlandse dichters' was een 'dichter des vaderlands' nog voor die term bestond. Hij maakte gedichten over wat er in Nederland speelde en zond die naar kranten en tijdschriften. In 'Vrij Nederland' van 30-12-1966 staat zijn gedicht 'Wie kreeg gelijk', waarin hij het aan het eind van het jaar waarin Beatrix en Claus trouwden nog eens vóór Claus opneemt. In de 'Vrij Nederland' van 13-01-1967 staan twee ingezonden brieven waarin Roland Holst ervan langs krijgt in echte jaren '60-stijl: 'Dit gedicht dat zo kenmerkend is voor de stroopsmeerderij die fanatieke monarchenverheerlijkers eigen is zou men aan het begin van de vorige eeuw kunnen dateren. De neiging tot 'likken naar boven en trappen naar beneden' die de gezapige burgerman kenmerkt vindt hier een prachtige rechtvaardiging, zo niet een stimulans', schrijft H. Boerwinkel.
Vergelijkingen maken met de Tweede Wereldoorlog wordt tegenwoordig nauwelijks meer geaccepteerd, maar vijfentwintig jaar na die oorlog lag dat blijkbaar nog anders. Femke Halsema riep gisteren bij haar afscheid van de Tweede Kamer op tot een uitbreiding van de parlementaire onschendbaarheid. Die moet wat haar betreft ook gelden buiten de Tweede Kamer: overal waar een Kamerlid uit hoofde van zijn functie het woord voert. Via de mail vraagt Robert hoe ik daar over denk: Wat betreft die onschendbaarheid is mijn denken wat dubbel. Ik vind het principe juist, maar we leven in een vreemde tijd. Iedereen vindt maar dat hij moet kunnen zeggen (schreeuwen, mailen, op internetfora zetten) wat hij of zij vindt en de platheid van veel van die meningen is ergerniswekkend. Juist daarom zouden onze (politieke) leiders wat bedachtzamer en gefundeerder in het meningen en presentatie moeten zijn. Zij moeten nu vooroplopen in een omgekeerde beweging. Na het huis van Belcampo van gisteren fotografeerde Sarien nu twee huizen in Groningen waar W.F. Hermans gewoond heeft: Turfsingel 3a en Spilsluizen nz 17a. De linkerfoto is Turfsingel 3a. Bij de openstaande deur rechts staat links huisnummer 3 en rechts staat 3a. Bij de bruine deur links horen de huisnummers 5 en 5a. W.F. Hermans woonde later in Haren, op Julianalaan 11: Hermans woonde in dit huis van 1967 tot 1973. Toen verkocht hij het aan de bekende oogarts Jan Worst, die het linkergedeelte aan het huis heeft laten bouwen. Hermans nam in 1973 ontslag als docent fysische geografie bij de universiteit. Hij verhuisde naar Parijs en kwam nooit meer terug in Groningen. Zijn weduwe noemde dit later: 'De beste stap in ons leven, weg van de bekrompenheid en het niet begrepen worden in Nederland.' Ik pakte vanavond nog wat bestellingen in en merkte dat ik moeite had met de nieuwe 'waarden' van de postzegels. De veelvouden van 0,44 kende ik intussen uit mijn hoofd, maar bij € 1,84 en € 1,38 moet ik weer even nadenken hoeveel postzegels dat dan zijn. Toen ik vanmiddag uit school kwam, was mijn stem aan het verdwijnen. In de loop van de avond verdween hij vrijwel helemaal. Dat is lastig lesgeven, maar ik ga morgen - ook als mij stem weg is - wel naar school. Een paar weken geleden beloofde ik - ondanks een lichte reserve - een lezing over Kees Stip te houden voor de Lions. Vanavond vraagt de Rotary of ik een lezing wil houden over Gerard Reve (in 'La Montagne', waar hij Simon Carmiggelt wilde laten logeren). Daar kan ik dan eigenlijk geen 'nee' op zeggen. 13 januari 2011'Meneer, ik was gisteren bij de MacDonalds en daar stond: wereldberoemd in Nederland. Dat kan toch niet?'. Nee dat kan inderdaad niet en héél goed dat ze kritisch naar teksten gaan kijken, maar dit zal toch echt een grapje zijn en geen fout of vergissing. Zeker niet omdat het om een broodje kroket blijkt te gaan (die ik dan overigens bij de MacDonalds niet te eten vind, vooral vanwege de saus). Op de nieuwjaarsbijeenkomst maandagavond kreeg ik het met Piet even over Kees Stip. Piet zet momenteel onder al zijn e-mails een dierenversje van Stip. Dat is een leuk idee. Piet wilde een Haags liefdesgedicht citeren, maar kon even niet op de letterlijke tektst komen. Hij beloofde het versje te mailen en deed dat vandaag:
En inderdaad staat er onder zijn mailtje een 'Stip':
Een vrouw in een legging vind ik iets vreselijks. Als mijn vrouw een legging aantrekt, is dat een echtscheidingsgrond; dan ben ik 'weg om legging'!
14 januari 2011
G.J. Resink is een veel oudere dichter, waar ik onlangs een Schrijversinfobladzijde over maakte. Sarien corrigeerde deze bladzijde vandaag:
Resink heet in 'Is dit genoeg: een stuk of wat gedichten' R.J. in plaats van G.J. Ik heb op internet gezocht naar een Resink die R.J. heet, maar zo iemand heeft nooit gepubliceerd. Een beetje slordig dus van Buddingh'. Vanmiddag moest ik naar de podoloog om mijn steunzolen te laten controleren. Ik wist dat ik begin 2011 een afspraak had, maar was het kaartje kwijt. 'Even bellen, om te vragen wanneer die afspraak is', had ik me voorgenomen, maar dat schiet er dan bij in. Ze belden nu zelf: of de afspraak van vier uur naar drie uur kon. Dat vond ik prima, maar het is maar goed dat ze belden, want ik vrees dat ik om vier uur niet verschenen was. 3 bestellingen (allemaal poëzie!): G.A. Bredero, 'Nederlandsche dichters', Tomas Lieske, 'Hoe je geliefde te herkennen', T. van Deel van, 'Achter de waterval', B. Servet, 'Eén per pagina' 15 januari 2011Met alle sneeuw en ijs hebben we al een poosje geen lege flessen weggebracht. Dat deden we vanmiddag. Het embalageapparaat telde 71! lege statiegeldflessen. Gisteren noemde ik 'De 21ste eeuw in 185 gedichten'. Vandaag zocht ik erin naar gedichten/dichters die me bevallen. Er springen er twee uit. Ik heb geprobeerd voor mezelf duidelijk te krijgen wáárom de twee me dan bevallen. De eerste is Lernert Engelberts. Bij hem is het de toon, het parlando ..... zijn gedichten doen me denken aan die van C. Buddingh'.
Daarnaast viel me in deze bundel Quirien van Haelen op. Hele andere gedichten, waarbij vooral het stacato ritme opvalt en natuurlijk de onverwachte wending in de laatste regel:
1 bestelling: knipsels Nooteboom. 16 januari 2011Het is druk in de lappenmand. Mijn stem is nog steeds niet terug, ik heb een stijve nek. Lidy heeft hoofdpijn. Suzanne en Gijs zijn grieperig. Op school waren er deze week tientallen zieken. De komende week is er toetsweek. Het zal druk worden op de inhaalmomenten. Ik zit een dikke envelop met oude knipsels 'H' in te voeren in Raban. Veel knipsels uit de tweede helft van de jaren '50 en de eerste helft van de jaren '60. Van sommige auteurs heb ik nog nooit gehoord. Daarnaast valt ook de gedragen stijl van de recensenten op. Een voorbeeld: Gerard Knuvelder bespreekt Frits Huël:
Gerrit Komrij breekt met die gedragen toon én breekt de gerecenseerde af. In dit geval de véél te breedsprakige J.S. Henriksson, onder de weinig verhullende kop: 'Te veel van het niet zo erg goede':
Nieuw op Schrijversinfo: Jan Willem Hofstra. Ik zag makkelijk 'Ja', wanneer men mij vraagt voor een lezing o.i.d., al is het maar omdat ik het zelf leuk vind om te doen. Daarbij moet ik wel mijn tijd, ook qua voorbereiding, in de gaten houden. De komende weken zitten aardig vol: Vanavond lees ik de e-mailversie van de Veenendaalse Krant en slaat er een lichte paniek bij mij toe:
Ik heb 26 januari in mijn agenda staan: dus óf ik heb nog maar twee dagen óf het staat woensdag verkeerd in de krant. Ik heb Natalie van het 'Viseum' gemaild. Als het toch de 26e is, kan ze dat morgen nog aan de 'Veenendaalse Krant' doorgeven. Dan kan het in de papieren versie van woensdag nog goed vermeld staan. 1 bestelling: Willem Brakman, 'Het zwart uit de mond van Madame Bovary'. 17 januari 2011Aan het begin van de middag had ik contact met het museum. 19 januari is een foutje. Het moet echt 26 januari zijn. De rondleiding hebben we verplaatst naar zaterdag 12 februari. V3 maakte vandaag al - op de eerste dag van de CT-week - de toets. Dat is lekker, want dan kan ik meteen beginnen met nakijken en zo is het correctiewerk wat over de week verdeeld. De eerste vragen heb ik nagekeken en het lijkt erop dat ze de toets goed gemaakt hebben. Van Michel van der Plas verscheen in 1954 de bloemlezing 'Ongerijmde rijmen: een blik in de speelkamer van muzen en poëten, waarin de muzen soms in haar hemd en de poëten op kousevoeten verschijnen, en dientengevolge een sfeer van ongedwongen hartelijkheid en hatelijkheid heerst, welke geest en hart verfrist, en alle plechtigheid verjaagt uit vijf eeuwen Nederlandse poëzie'. In 1960 volgde een uitgebreide tweede druk als Prisma-pocket. Uit die tweede druk zit ik vanavond de gedichten aan Schrijversinfo toe te voegen.
en
Morgen heb ik voor de tweede keer een 'echte' BAPO-dag. Twee weken geleden ben ik een groot deel van de dag wel naar school geweest, omdat ik toen de maandag ervoor uren in het museum was in plaats van op school. Ik moet wel uitkijken dat ik die vrije dagen niet vol klusjes ga duwen. Morgen zijn dat al: naar de boekhouder, de trapleuning maken, met de Opel even naar de garage en eigenlijk ook nog even langs het museum om afspraken voor de 24e te maken. Los daarvan ligt er ook nog het één en ander aan correctiewerk. Acht, we houden onszelf doorlopend voor de gek. Nieuw op Schrijversinfo: Frank Herzen. 1 bestelling: knipsels Dick Bruna. 18 januari 2011Overgezet: Jacob Israël de Haan. Zo, de meeste klusjes - en nog een paar extra - zijn geklaard: de trapleuning is vastgezet, de vissenkom is weer schoon, de ct's zijn nagekeken, er ligt nieuw hout in het houthok, ik heb nieuwe etiketten gekocht. Die etiketten kocht ik bij Van Kooten, waar ik ook 'Dagboek 1972' van Jan Wolkers van de opruimingstafel meenam (er ligt nog genoeg). Wolkers keek op oudejaarsavond 1971 naar de oudejaarsconference van Seth Gaaikema en denkt daar - tijdens het vegen van de vloer en het opruimen van de lege flessen - het zijne van:
Bol.com valt me nu toch een beetje tegen. Ik bestelde voor de kerstdagen de cd 'Sings The Truth' van Malvina Reynolds (omdat ik een lp met door Cobi Schreijer vertaalde nummers heel mooi vond). Daar stond 2 tot 3 weken voor, maar ik kreeg een mailtje dat het op z'n vroegst 1 februari wordt. Dat zijn 6 weken. Dan kan ik hem beter en waarschijnlijk ook goedkoper zélf uit Amerika laten komen! Sarien stuurde me foto's van het huis van Gerrit Jan Zwier in Zuidhorn. Het adres zelf noteer ik maar niet. Er staan veel van deze woningen in die wijk. De prominente plaats van de berk in de voortuin vind ik wel bij Gerrit Jan Zwier passen. Berken hebben toch iets noordelijks.
19 januari 2011We hebben aparte krantenbezorgers op het moment. 'De Gelderlander wordt midden in de nacht (ergens rond drie uur) met de auto gebracht. Die hebben we in ieder geval op tijd. 'De Volkskrant' wordt tegen zeven uur bezorgd door iemand met (vermoedelijk) het Syndroom van Gilles de la Tourette. De eerste paar keer schrokken we wakker van zijn gemopper en geschreeuw. Je bent even bang voor een dronkeman of voor vandalisme. Nu zijn we er wel aan gewend (gisteren betoogde hij luidkeels dat 'ze haar benen wijd moest doen'), maar apart is het wel. Tygo kwam me vanmiddag zijn jas brengen. Hij wilde naar buiten. Laarzen aan, bivakmuts op. Ik liet hem bepalen waar we naartoe gingen. Zo kwamen we bij het speeltuintje op de Brederodelaan. Ook die glijbaan klom hij zelf al op. Daarna wilde hij vooral met zijn laarzen door de plassen stampen. Op een gegeven moment was ik het zat, maar hij nog lang niet. Toen we weer in huis waren, bleef hij nog een kwartier mopperen en naar de deur wijzen. 3 bestellingen: Antoon Coolen, 'De ontmoeting', George Orwell, 'Animal farm', Robert Wilder, 'A stranger in my arms', Arthur Koestler, 'The age of longing', Irwin Shaw, 'Two weeks in another town', Dahne du Maurier, 'The breaking point', Frances Malm, 'World Cruise'. 20 januari 2011De toetsweek loopt lekker. Het aantal zieke leerlingen valt mee. Gisteren was er in mijn derde klassen zelfs helemaal niemand afwezig. Vanmorgen ontbrak er een tweede klasser. Zij was niet ziek gemeld. Ik belde naar huis en joeg daarmee haar moeder in de stress. Haar dochter was wel gewoon op tijd van huis gegaan. De leerling bleek in de aula te zitten. Ze dacht dat ze de toets latijn na de toets aardrijkskunde had, maar die zat ervoor. Probleem opgelost en ik heb haar die gemiste toets in mijn kantoor laten maken. Vanavond hadden we de eerste van twee open dagen. Van 18.00 tot 21.00 uur. Het was sfeervol en lekker - maar niet té - druk. Wat me vooral opviel was dat de moeders tegenwoordig zo jong zijn, maar dat zal wel een kwestie van referentiekader zijn. Sarien was vandaag in Leeuwarden. Ze fotografeerde twee 'Poëzie op straat'-gedichten. Het gedicht 'Onvervreemdbaar' van Ida Gerhardt (Wirdumerdijk, voor de openbare bibliotheek) en het gedicht 'De dichter des vaderlands spreekt' van Gerrit Komrij (Beursplein, schuin voor de entree van een bankgebouw) en de vroegere gevangenis 'De Blokhuispoort' aan het Blokhuisplein 40 waar Johan Brouwer van 1922 tot 1928 - waarschijnlijk ten onrechte - gevangen heeft gezeten. 21 januari 2011Met nakijken van de toetsen ben ik lekker opgeschoten. Het is klaar en de cijfers staan in Magister. Nu moet ik alleen nog van tweeënhalve klas de boekverslagen. Tweede open dag vandaag. Voor me langs liep een moeder met twee dochters. Eén van de meisjes vraagt: 'Hoe laat is het, mama.'. De moeder zegt: 'Goede tijden is in ieder geval al begonnen!'
Bij Fokas Holthuis bestelde ik drie bibliofiele uitgaven van 'De Uitvreter' uit Zoeterwoude: 22 januari 2011
We zagen vanavond een voorstelling van Herman van Veen in 'De Lampegiet'. Vrijdagavond én zaterdagavond uitverkocht! Een vakkundig opgebouwde voorstelling, maar de magie is er bij Herman van Veen een beetje af. Er is positiefs genoeg over te zeggen: mooie liedjes (minimaal drie van Willem Wilmink), goede muzikanten die nog kunnen zingen ook, knap doorgevoerde zwart-wit-symboliek, doordachte theatergrapjes (toneeldoek als hoofddoekje, heen-en-weer hollende technici op de achtergrond bij 'Opzij' als toegift). Maar daar staat ook wel wat negatiefs tegenover: voor een toegangsprijs van € 31,00 per persoon mag hij de teksten wel uit zijn hoofd leren, dat hoge stemmetje kennen we nou wel en als je het publiek aan het begin van de voorstelling drie dingen leert doen dan moeten die tijdens de voorstelling wel op een logische manier terugkomen. Maar alles afwegend was het toch een aardige avond. Om half elf schoven we door naar 'Het Witte Paard'. Daar vierde Lida het feit dat ze vijftig geworden is. Jan-Willem zat, toen wij aankwamen, buiten tussen de rokers. We praatten even bij. Hij was onderwijzer op de Rehobothschool, maar blijkt al zo'n tien jaar docent Nederlands te zijn op het CSV. Hij woont tegenwoordig in Beekbergen. Hij blijkt bevriend te zijn geweest met de overleden eerste echtgenoot van Lida. De wereld is klein en lijkt steeds kleiner te worden. Binnen sprak ik wat andere bekenden, al valt dat 'spreken' met die keiharde kroegmuziek niet mee. Ik verwacht dat eigenlijk niet bij een 50-jarige verjaardag. En het geluidsniveau staat dan nog los van de puberale teksten: 'Ik wil je tieten zien' en 'Ik ben aan de schijt'. Of ben ik weer de enige die naar die teksten luistert. Op een schoolfeest zou ik zulke nummers verbieden! Aan de andere kant: de aanwezigen hadden het zichtbaar naar hun zin en uiteindelijk gold dat ook wel voor mij (al ben ik van dat 'zichtbare' wat mezelf betreft niet helemaal zeker). 2 bestellingen: 2 fotoboeken oud-Lunteren, knipsel Achilles Cools. 23 januari 2011'De Volkskrant' deed gisteren verslag van de studentenprotesten in Den Haag. Er worden ook wat studenten-tweets geciteerd. Dit is de aardigste:
Vanmiddag dronken we een kop koffie in Culemborg. Opvallend veel ganzen op de weilanden onderweg. En een enkele reiger. Ik heb vandaag veel boekverslagen nagekeken. De tweedeklassers moesten een ander einde voor het boek verzinnen. De derdeklassers moesten een interview met de hoofdpersoon verzinnen. Leerlingen blijken een hekel te hebben aan een open einde. Als ze dat herschrijven, gaat het 'opene' eruit. Verder blijken ze vooral een happy end te willen lezen. Ook dat maken ze er in veel gevallen van.
Nieuw bij 'Veense schrijvers': Rob Doeve. 2 bestellingen: Els Valkenburg-Walsteijn, 'Het ABC van de Reiki. De 800 meest gestelde vragen over Reiki', knipsels Adriaan van Dis. 24 januari 2011De eerste lessen van de tweede helft van het schooljaar. Het gaat hard. Zolang alles nog niet is gecorrigeerd en de cijfers dus niet bekend zijn, voelt het voor docenten en leerlingen meer als afronding van het tweede cluster dan als begin van het derde. Vanmiddag deden we de personeelsvergadering in het leescafé van 'De cultuurfabriek'. Ik hield een ingekorte lezing over Kees Stip en daarna konden de collega's de tentoonstelling over Kees Stip, het Veens historisch museum én de bibliotheek bekijken. Vrijwel geen van de collega's was al in dit nieuwe gebouw geweest. Omdat zo'n tachtig procent vande collega's buiten Veenendaal woont, zullen ze er ook niet zo gauw komen. Nu weten ze tenminste waar ze hun leerlingen naartoe sturen. 1 bestelling: Antony Kok, 'Ik ben maar zelden goed bij stem'. 25 januari 2011BAPO! Vanochtend reed ik naar Valburg. Veel ganzen; in de weilanden én in de lucht, maar ook reigers, zwanen, aalscholvers en één buizerd. Ik had nog een pakje boeken liggen voor Wim (van Henk). Ook bracht ik mijn Buddingh'-kastje naar Wim. Hij wil het fotograferen voor een boek over die kastjes. Verder had ik nog drie dozen lege potjes voor ze. Ze hebben allerlei fruitbomen rondom De Mellard staan en verzamelen vast potjes voor de volgende oogst. Ik kreeg twee volle potjes van het afgelopen jaar mee: mispeljam en kweeperenjam met amandel. Zulke jams koop je in ieder geval niet in de supermarkt. De afgelopen dagen stond er - een beetje cryptisch - in allerlei kranten dat de Stiplezing deze week is (en niet vorige week):
De poëziebundels passen niet meer op de planken. Vanmiddag maakte ik ruimte door de boekenweekgeschenken in dozen op zolder te zetten. Dat was een complete plank en ik verkoop er nauwelijks iets van. Nu heb ik een plank extra voor poëzie. Daar moet ook de poëzievoorraad die nog niet te koop staat nog bij kunnen. Het is woekeren met de ruimte. De komende tijd moet ik vooral verkopen en weinig zelf kopen. Nieuw op Schrijversinfo: Hendrik van Teylingen. 1 bestelling (uit Zuid-Afrika): knipsel Hugo Brandt Corstius. 26 januari 2011Het nieuwe hoofdstuk in klas 2 begint met het verhaal 'Blind date' van Theo Hoogstraten. Dat is een mooie gelegenheid om weer eens 'verhalend' uit te pakken. Een strandfeest, blind dates, zoenende teeners, een gluurder, messteken, eerwraak. In twee klassen lukte deze 'boekpromotie': er zijn leerlingen van plan dit boek te gaan lezen. In de andere klas pakte dat anders uit: twee meisjes zeiden: 'U gaat toch niet het hele verhaal vertellen meneer. We willen dat boek gaan lezen, maar dan moet u nu stoppen met vertellen.' Uiteindelijk gingen deze twee even op de gang staan, terwijl ik aan de rest van de klas het verhaal verder vertelde. Lezing over Kees Stip in het museum vanavond. Er waren dertig stoelen neergezet en dat was net te weinig. De mensen van het museum niet meegerekend zullen er dan zo'n dertig bezoekers geweest zijn. Dat valt mij niet tegen. Bij die bezoekers waren nogal wat bekenden: Hannie van Schuppen, Henk v.d. Heuvel, Heimen Looyen, Joke Bruggeman (om er maar een paar te noemen). Ik was wat gespannen, maar het liep wel goed. Uiteindelijk was ik bijna anderhalf uur lang aan het woord. Dat is ook lang zat. Ik heb de mensen o.a. mee laten denken over de vijftien dierengedichten die op de schutting aan het Kees Stipplein moeten komen. Er werden wel wat bruikbare gedichten genoemd. Als we die gaan gebruiken, kunnen die mensen de komende twee jaar trots dat gedicht aanwijzen en zeggen dat zij die uitgekozen hebben. Afgelopen maandag werkte de cd-speler goed. Nu had hij kuren. Pas nadat Frits de cd had schoongemaakt lukte het Kees Stip 'Het Hanengeschei' te laten voorlezen. 5 bestellingen: Peter van Zonneveld, 'Panorama van de 19e eeuw. De tijd van de Romantiek en Biedermeier' (Bulkboek 164), C.P. Snow, 'Time of Hope', C.P. Snow, 'Last Things', William D. Kuik, '45 gedichten', Victor E. van Vriesland (samenstelling), 'De spiegel van de Nederlandse poëzie van de Middeleeuwen tot en met de Tachtigers', knipsel Sanne Terlouw. 27 januari 2011De leerlingen schreven betogen tegen dierenmishandeling vandaag. Dat levert een rustige lesdag op met daarna veel en voorspelbaar correctiewerk: legbatterijen, proefdieren, zeehondjes en stierengevechten komen in grote hoeveelheden voorbij. Ze moesten thuis nadenken over de vorm van dierenmishandeling waar ze over wilden schrijven en over hun argumenten. Het betoog moest vijf alinea's tellen. In de eerste alinea vertellen waar het over gaat en je mening geven. Dan drie alinea's met in elke alinea een uitgewerkt argument en een vijfde alinea met een conclusie of aanbeveling. Als ze thuis écht hebben nagedacht, lukt het om in drie kwartier zo'n betoogje te schrijven (handgeschreven, want ik wil de spelling beoordelen). Het plan om 'iets' te doen met de schutting bij het Kees Stipplein is goed gevallen. Diverse culturele instellingen, maar bijvoorbeeld ook de bouwer en de projectontwikkelaar kunnen zich op die schutting presenteren. Die 'stukken' presentatie van twee bij vier meter worden dan afgewisseld met (twaalf) dierenversjes van Kees Stip. Ik had er vijftien uitgezocht, maar dat was dus teveel. We schrapten er drie, waardoor helaas 'Op een bok' afviel. Het kunnen steeds maar zes regels zijn. Het lukte gelukkig om zo ook een paar van de gisteren tijdens de lezing voorgestelde gedichten mee te nemen:
2 bestellingen: Bashevis Isaac, 'De Spinoza van Warschau en andere Jiddisje verhalen', Astrid Lindgren, 'Ronja de roversdochter'. 28 januari 2011Er zijn nogal wat (basis)scholen naar schrijvers genoemd. Naar Theo Thijssen zijn basisscholen genoemd in o.a. Amsterdam, Assen, Heerlen, Sappemeer, Vlissingen, Waddinxveen en Zutphen. De pabo van de Hogeschool van Utrecht werd in 2000 omgedoopt tot 'Theo Thijssen-academie'. Sarien fotografeerde gisteren de openbare Theo Thijssenschool in Assen. Bij het raam zittende leerlingen zagen haar en zeiden: 'Er maakt iemand foto's van ons': Ook op de Theo Thijssenschool doet men literaire activiteiten. Van de site van de school haalde ik dit bericht van 21 januari 2011:
Op mijn eigen school had ik vandaag te maken met té slimme V3-leerlingen. Er was er eentje afwezig gemeld in de biologieles van gisteren. Een ander was in die les te laat gekomen. Ik vroeg ze daar vandaag naar. Beiden ontkenden: ze waren er gewoon én op tijd geweest. Normaal gesproken vraag ik dat dan bij die collega na, maar dat is in dit geval onmogelijk: die collega had gisteren haar laatste werkdag bij ons. Ik ga haar toch echt niet thuis bellen om zoiets na te vragen. Daar komen de mannen dus mee weg en ik maak me sterk dat ze dat hebben ingecalculeerd. 29 januari 2011
|
Al eerder citeerde ik Nescio, die Bavink en Japi in 'De uitvreter' op het dak van de Grote of Onze Lieve Vrouwekerk in Veere laat zitten. Hij noemt die kerk ''t Hospitaal' omdat deze kerk tijdens de Franse bezetting gebruikt werd als hospitaal voor de soldaten.
Twee dagen sjouwden Bavink en Japi in Veere rond en toen jijden en jouwden ze elkaar al. Urenlang zaten ze samen op 't dak van 't Hospitaal en keken over Walcheren, over de Kreek en 't Veergat en den ingang van de Oosterschelde en de duinen van Schouwen. En daar had je dikke Jan ook weer, den toren van Zierikzee, nu in 't Noorden. En daar had je Goes en Lange Jan, den toren van Middelburg, de spil van Walcheren, het hart dier wereld. En 't tij kwam in en 't tij ging uit; 't water rees en viel.
Vandaag lees ik in Nescio's natuurdagboek (Verzameld werk 2). Van 7 tot 9 september 1946 maakte Nescio een tocht naar Zeeland en zat zelf ook op dat dak:
7 September Zaterdag. 10 uur 5 van C.S., overstappen Rotterdam, 12 uur 3 naar Dordrecht. In Rotterdam kopje koffie met gebakje. In Dordrecht overstappen. Moerdijk! Ruim ½ 4 in Middelburg. Busje naar Veere. Half 5 in Veere. Goed weer. Om ½ 6 op het Hospitaal. Wijd zicht: Schouwensche duinen en Zierikzee, Zandkreek en NoordBeveland, Goes, Sraskerke, geheel Walcheren, Westerschelde en Zeeuwsch Vlaamsche kust.
Overgezet: Kristien Hemmerechts, Anthonie Donker.
30 januari 2011
Ik probeer het gebruik van Germanismen, maar ook van leenwoorden te voorkomen. Vooral 'sowieso' vind ik een naar (leen)woord (het schijnt al sinds de jaren '50 in Nederland gebruikt te worden). Leerlingen gebruiken het woord veel en schrijven het dus ook in boekbesprekingen en betogen, maar ze spellen het zelden goed. Bij Eva lees ik vandaag 'zoizo'.
'Onze Taal' heeft op internet naar de spelling van dit woord gezocht en komt nog veel meer fouten tegen: 'so wie so', 'zowiezo', 'zo-wie-zo', 'sowiezo', 'zowieso', 'sowiso', 'zowizo', 'soieso', 'zoiezo', 'zo en zo', 'sobieso' en 'zobiezo'.
Collega Edwin mailt me dat hij ook zo'n soort lijstje bijhoudt, maar dan van 'op een gegeven moment', enkele voorbeelden van wat zijn leerlingen schrijven: opgeefmoment, opgeven moment, opgeven ment, opgegeven moment.
Het nieuwe boek 'Haantjes' van Kluun komt er in de pers niet best af. Maarten Moll schreef in 'De Gelderlander' van 26-01-2011:
'Haantjes' lijdt aan een gebrek aan fantasie. En het is de compositie die dit boek nekt. Uit de trailer op YouTube weet je al dat het fout zal gaan met de onderneming. Wat volgt is een langdradig, clichématig en saai verhaal. Na elk hoofdstuk hoop je dat Kluun iets uit zijn hoge hoed zal toveren om het verhaal een broodnodige wending te geven. Maar nee. Verder gaat het, op weg naar de ondergang.
Ik ben bezig met een stapel 'Domburgse Cahiers' van J.C. van Schagen, gekocht op de laatste veiling van Bubb Kuyper. Een interessante man die Van Schagen. En een eigenwijze man waarschijnlijk. Hij vond geen uitgever voor zijn werk en besloot het toen zelf uit te gaan geven. Men kon een abonnement nemen op zijn 'Domburgse Cahiers' (1963-1975). Daar verschenen er vierentwintig van. Daarna (1977-1981) verschenen er ook nog zeventien delen 'Schriftsels'.
Er zitten zeker aardige gedichten en mooie vondsten in dat werk, maar je krijgt de indruk dat Van Schagen alles wat er bij hem opkwam aan het papier toevertrouwde en dat hij vervolgens alles wat op papier kwam ook bundelde. Een zekere schifting had geen kwaad gekund. Het is niet zo verwonderlijk dat geen enkele uitgever er wat in zag rijp en groen van hem uit te geven.
Een typisch Zeeuwse gedachte uit 'Domburgse Cahiers no. XII, September 1967, Kleine doedelzak, 101 nieuwe reflexen':
kokerworm wezen
goed lekker ingekokerd
in stevig eigen bakselvan waardeloze rommel
uit de rotzooi daarbuiten
Hieronder de omslag van dat twaalfde deel, met de opdracht van Van schagen op de eerste bladzijde.
Overgezet: Fouad Laroui.
1 bestelling: Morris Gleitzman, 'Two weeks with the queen' (ik verkoop opvallend veel Engelse pockets de laatste tijd).
31 januari 2011
In 'Domburgse Cahiers no. 1 October 1963' lijkt J.C. van Schagen het over de Kuiperspoort in Middelburg te hebben, al zou ik het eerder een steeg dan een laan noemen:
midden in de stad is soms een geheime laan ik weet het poortje |
Op de vijver ligt al weer een dag of wat een laagje ijs. Om het uiteinde van het slangetje waaruit het water van het filter terug in de vijver stroomt heeft zicht een trechter van ijs gevormd. De kleine vissen hebben zich verstopt tussen de plantenresten of achter de plantenzakken. Alleen de grote vissen zwemmen onder het ijs rustig hun rondjes. Ondanks al het ijs en de kou steken in de voortuin toch alweer de eerste groene punten uit de grond. De lente nadert, al merk je er verder weinig van:
door naar februari 2011