Josien Laurier
Profiel
Achternaam: Laurier
Roepnaam: Josien
Geboren: 21-09-1967
Te: Dirksland
Pseudoniem(en): Josien Laurier is het pseudoniem van Jozina Margaretha Kruidenier.
| Voor tweedehands boeken | Ook van Josien Laurier |
| Raban Internet Antiquariaat | Klik hier ! |
Werk
Proza
- Een hemels meisje (1993)
- Het zal de liefde wel zijn (1994)
- Voor ons ligt een dag van bramenjam (verhalen) (1997)
- De verhalenbundel (2005)
Overig non fictie:
- Onze stralende toekomst (pamflet) (2006)
Bloemlezingen
Tijdschriften
- Josien Laurier was redactrice van 'Ciao, Bella!'.
- Josien Laurier publiceerde in 'De Revisor', Dietsche Warande & Belfort', 'Parmentier', 'Boekie Boekie', 'Elegance', 'Elle', 'De Groene Amsterdammer', 'Help!', 'Home and Garden', 'Lover', 'Lust & Gratie', 'Man Magazine', 'Marie Claire', 'MilleniuM', 'Nieuw Israelitisch Weekblad', 'Het Parool', 'Playboy', 'Savante', 'Surplus', 'Tilt', 'Viva', 'de Volkskrant', 'Vrij Nederland'.
Opmerkingen:
- Josien Laurier bracht haar jeugd door in Dordrecht.
- Ze groeit op in een gereformeerd milieu. Ze beschrijft dit in haar debuut: 'Een hemels meisje'.
- Ze studeerde communicatiewetenschappen en rondde die studie in 1991 af.
Anderen over Josien Laurier:
- Erger dan in 'Een hemels meisje' kan het gezinsleven van de christelijke middenklasse niet beschreven worden. De moeder is een altijd tikkende tijdbom die elk moment kan ontploffen. De vader is slechts een laf verlengstuk van haar despotische aard. De kinderen groeien op tot contactgestoorde kwezels. De sfeer wordt nog extra verziekt door het harde regiem van zuinigheid, zeg maar schraperigheid, die een doel in zichzelf is geworden. (Gerrit Jan Zwier, Leeuwarder Courant, 21-05-1993)
- Werkelijk elke zin komt, ook als hij geen dwaasheden bevat, als een natte spons op je af. Als je Lauriers aanpak dan afweegt tegen het onderwerp van de roman - een beetje liefdesverdriet - kun je alleen maar concluderen dat alledaags leed hier de proporties krijgt toebedeeld van een uniek Tragisch Lot. Josien Laurier weet, met andere woorden, geen maat te houden: ze dweept. Dat mag natuurlijk, maar met literatuur heeft het weinig te maken. (Gertjan van Schoonhoven, NRC, 22-04-1994)
- Midden jaren negentig verscheen Josien Laurier (1967) in de Nederlandse literatuur. Haar eerste twee romans, Een hemels meisje (1993) en Het zal de liefde wel zijn (1994) waren speelse, impressionistische boeken, snel geschreven met een aangenaam gevoel voor het absurde. Het leverde haar een beperkte kring van bewonderaars op, evenals een groep critici die meenden van doen te hebben met een postmodern angehauchte aanstelster. Die laatste groep leek zijn gelijk bevestigd te krijgen door Lauriers derde boek Voor ons ligt een dag van bramenjam uit 1997. In die roman was het impressionisme zo ver doorgevoerd dat er weliswaar af en toe een poëtisch beeld opdook, maar dat je als lezer vooral het gevoel kreeg te spartelen in een bad van bramenjam. (Arjen Fortuin, NRC, 22-07-2005)
Mijn Favoriete citaat
Fraai was de gedachte niet, dat besefte ze heel goed, maar het was wel een taaie, eentje die niet uitgesproken hoefde te worden en maandenlang zonder aandacht kon. Een gedachte met karakter. Tussen de primula's en geraniums van haar andere gedachten was dit een uitzonderlijk sterke exotische plant, die zich voedde met onverschillig welk voorval en almaar kans zag te groeien. Het besef dat zoiets zich in haar hoofd had geworteld wond haar op en soms voelde ze zelfs trots alsof ze was uitgekozen voor een bijzondere opdracht.
(Josien Laurier, Volkskrant, 13-01-1996)
Links:
Bronnen o.a.
- Elsbeth Etty, Dames gaan voor (1999)
- Website van de Koninklijke Bibliotheek (november 2019)
