Klik hier om te printen

Jan van Nijlen

Profiel

Achternaam: van Nijlen
Roepnaam: Jan
Voornamen: Joannes-Baptista Maria Ignatius
Geboren: 10-11-1884
Te: Antwerpen
Overleden: 14-08-1965
Te: Ukkel
Pseudoniem(en): Jan van Nijlen gebruikte het pseudoniem Jan van Leenen.

Slapen, vergeten en dan weer ontwaken,
met elken dageraad opnieuw verzaken,
genieten van een enkel ogenblik,
en weten dat wij nooit iets zullen weten,
dat alles nutloos is: gejuich en kreten,
tot aan het einde, tot de laatste snik.

(Jan van Nijlen)

Voor tweedehands boeken Ook van Jan van Nijlen
Raban Internet Antiquariaat Klik hier !

Werk

Poëzie

De lokstem Het licht

 

De vogel Phoenix Het oude kind

 

Proza

Brieven

Overige non-fictie

Vertalingen/bewerkingen


Vertaald:

Jan van Nijlen schreef een voorwoord voor

Bloemlezingen

Tonen

Tijdschriften

Over Jan van Nijlen

Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)

Literaire prijzen


Jan Nijlen kwam nooit bij de uitreiking van een prijs. Alleen bij de uitreiking van de Emile Bernheim-prijs in 1961 was hij aanwezig en hield ook een toespraak.

Werk van Jan van Nijlen geciteerd in een overlijdensbericht

rouwadvertentie met tekst Jan van Nijlen

Volkskrant, 30-01-1993

Opmerkingen

Handschrift Jan van Nijlen

Opdracht Jan van Nijlen
aan Elisabeth du Perron-de Roos
in 'Te laat voor deze wereld'.

Anderen over Jan van Nijlen

Mijn favoriete citaat

Er waart een mist van duisternis en dood
door 't stille woud waar bonte spechten kerven;
oktober heerst; nu zijn de blaren rood
met nog wat groen in hun verzwakte nerven.
(Jan van Nijlen, Oktober (fragm.)

Bronnen o.a.

Geloof

Nu alles faalt, heeft dit alleen nog waarde
Voor mij, die nooit één waarheid heb ontdekt;
Ik zal van U niet scheiden als deze aarde
Mijn poover lichaam dekt.

Ik heb maar één geloof: nooit gaat verloren
Wat eens de liefde zalig heeft bevrucht,
En waar er twee elkander toebehooren
Is zelfs de dood geen vlucht.
(Jan van Nijlen, De dauwtrapper, bz. 17)

eXTReMe Tracker