P.J. Stolk

Profiel

Achternaam: Stolk
Roepnaam: Piet
Voornamen: Pieter Jacobus
Geboren: 17-06-1926
Te: Gouda
Overleden: 14-01-2019
Te: Amsterdam

Pseudoniem(en): Voor zover mij bekend heeft P.J. Stolk niet onder pseudoniem gepubliceerd.

Voor tweedehands boeken	Ook van P.J. Stolk
Raban Internet Antiquariaat	Klik hier !

Naar Boven

Werk

Proza

Het ontslag (1958)

Non-fictie

Het spook: een confrontatie (1952)
Een soort vuur: verkenningen in de klinische psychiatrie (1975)
De maagd van Schiedam: een kritische hagiografie (1980)
Kijkboek van Wout van Heusden: etsen (met anderen) (1980)
Psychiatrische verkenningen (1984)
Grenservaringen: psychologie van het onalledaagse 1986)
Psychiatrie (1992)
Psychiatrie voor verpleegkundigen (1998)

Vertalingen

Roger Pilkington, Zoons en dochters (1952)

Bloemlezingen

Tonen

Tijdschriften

P.J. Stolk publiceerde in 'Columbus', 'De Nieuwe Stem', 'Raster', 'Maatstaf', 'Hollands Maandblad'.

Diversen

C. Buddingh', 'De wind houdt het droog: poëzieselectie', bevat tevens een interview met de auteur door P.J. Stolk (1974)

Naar Boven

Opmerkingen

P.J. Stolk studeerde in Utrecht.
P.J. Stolk was psychiater.
Hij was getrouwd met Titia.
Hij werd in Delft gecremeerd.

Anderen over P.J. Stolk

Behandelde op speelse, doch tevens doordachte wijze de problematiek van het spook. (Lectuur repertoium, 1954, blz. 2376)
Hij betoogt, dat, zelfs al zouden er objectief geen spoken bestaan, het geloof aan spoken en de vrees ervoor essentiële bestanddelen van de menselijke natuur zijn. Vandaar de overvloed van spookverhalen in de litteratuur, die altijd weer gretig worden gelezen. De schrijver poneert nu de stelling, dat het spook een symbool is van de eenzaamheid, van het uitgeworpen zijn uit de menselijke samenleving, van het verbreken van de banden, zonder welke wij ons een normaal menselijk bestaan niet kunnen denken. Daarom zien wij spoken op plaatsen en bij gelegenheden, die het beeld van een dergelijke vereenzaming oproepen. Daarom ook sluiten spookverschijningen zich vaak aan bij gebeurtenissen als moord en zelfmoord, waardoor een mens uit de kring zijner medemensen wordt gestoten. (Ch. van Os over 'Het Spook. Een confrontatie' in 'De Gids', 1953)

Naar Boven

Mijn favoriete citaat

Aan muggen die onachtzaam langs hem vlogen
Maar aan de dunne draden bleven kleven,
Met slijmrig spinsel werden vast geweven,
Heeft hij zich in de zomer dik gezogen.
(P.J. Stolk, De kruisspin (fragment), Columbus, 1945-1946)

Naar Boven