• Home
• Bibliografieën
• Citaten
• Weblog
• Raban

• Profiel
• Werk
• Prijzen
• Opmerkingen
• Anderen over
• Citaat
• Bronnen

Joop Waasdorp

Profiel

Achternaam: Waasdorp
Roepnaam: Joop
Voornamen: Johannes
Geboren: 28-04-1917
Te: Zaandam
Overleden: 03-09-1988
Te: Valencia (Spanje)
Pseudoniem(en): Joop Waasdorp publiceerde ook onder de namen J.W. en Frans Hals (in 'Gandalf').

Werk

Proza

• Het naakte leven (verhalen) (1965)
• Welkom in Zee! (verhalen) (1970)
• De vogelverschrikker, gevolgd door Neef Kas, de behanger (1972)
• De mast had, door gebrek aan onderhoud, zwarte nerven... (bibliofiel, 100 ex.) (1975)
• Krabben en andere verhalen (Bulkboek 45) (1976)
• Het lot van de kunst (1979)
• Het laatste interview (1988)
• Het kerstfeest der vissers & De opstapper (1988)
• De verhalen (1989)
• Halve muiterij (bloemlezing) (2006)

Overige non-fictie

• De aparte kunst van Apie Prins (bibliofiel, 80 ex.) (1992)

Vertalingen/bewerkingen

• Elizabeth Land, Nog twintig seconden te leven (1964)
• Mitsuo Fuchida en Masatake Okumiya, De slag bij Midway (1965)
• George Orwell, Aan de grond in Londen en Parijs (1970)
• George Orwell, De weg naar Wigan (1973)

Bloemlezingen

Tonen

Tijdschriften

• Joop Waasdorp was van 1952 tot 1956 correspondent voor de Veluwe voor 'De Zwolsche Courant'.
• Joop Waasdorp publiceerde in 'Amstelveensch/Ouderkerksch Weekblad', 'Avenue', 'Barbarber', 'Het Beste', 'Bzzlletin', 'Gandalf', 'Het Gewicht', 'Haagse Post', 'Literair Akkoord', 'Podium', 'Maatstaf', 'Nieuwe Revue', 'NRC Handelsblad', 'Raam', 'Toneel Teatraal', 'De Tijd', 'Vara Gids', 'Het Vrije Volk', 'De Waterkampioen', 'Snoecks', 'De Tweede Ronde' en 'Vrij Nederland'.

Over Joop Waasdorp

• 1 hoofdstuk: 'Lachen met Waasdorp. Over Joop Waasdorp: De Vogelverschrikker, gevolgd door Neef Kas, de behanger' in 'Daar is het gat van de deur. Kritieken/Essays' van Gerrit Komrij (1974)
• De Engelbewaarder 8 (juli 1977) was een Joop Waasdorp-nummer met als titel: 'Joop Waasdorp zestig jaar'.
• William Rothuizen, 'Joop Waasdorp, welkom in zee' in 'Ik ben namelijk een held. Sportverhalen uit de Nederlandse letteren', samenstelling Thomas Rap (1978)
• Dens Vroege, 'Joop Waasdorp, het laatste interview' (1989)
• Een bijdrage over Joop Waasdorp in 'Kritisch Lexicon van de Nederlandstalige Literatuur na 1945' door Bert Peene (mei 1991)

Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)

• Bulkboek 45 was aan Joop Waasdorp gewijd, met als titel: 'Krabben en andere verhalen'.
• Een zelfportret van Joop Waasdorp in 'Schrijvers tekenen zichzelf' (1980). Een uitgave van 'De Revisor'.
• 1 portret van Joop Waasdorp in '222 schrijvers. Literaire portretten' van Eddy en Tessa Posthuma de Boer (2005), met het citaat 'Ik schrijf om wat te verdienen, want ik doe het niet graag, dat fuckin' schrijven. Ik vind het een klerekarwei. Maar als ik het doe wil ik het wel goed doen.'
• Een portret (verf en krijt op papier) van Joop Waasdorp door Marion Molier, gemaakt in 2006 in 'Schrijversportretten', samengesteld door Sjoerd van Faassen, Pauline Bloemsma en Hester Quist (2010)

Literaire prijzen

• Marianne Philips-prijs 1974 voor 'Het naakte leven' en 'Welkom in zee'

Opmerkingen

• Joop Waasdorp was de middelste van drie zoons van een Friese kasteleinsdochter en een Zuid-Hollandse arbeider.
• Hij woonde van zijn eerste tot zijn achtste jaar in Zaandam, daarvoor en daarna in Amsterdam.
• Joop Waasdorp volgde vanaf 1928 de driejarige HBS.
• Joop Waasdorp kwam na enkele kantoorbaantjes, een baan bij een kaashandel en een oliefirma in de journalistiek terecht. Bij de United Press leerde hij o.a. Jan Campert kennen.
• Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij bij een razzia in 1943 opgepakt en tewerk gesteld bij een vliegtuigfabriek in Bremen.
• Terug in Nederland werd hij in juli 1945 redacteur-vertaler bij het (Amerikaanse) persbureau Associated Press. Hij nam er in 1950 'zomaar' ontslag.
• Hij trouwde in 1949.
• In 1950 en 1951 zwierf hij door Frankrijk en was bedelaar in Parijs (tussen enkele Seine-bruggen). Daarna zat hij in een aantal werkkampen van Concordia in Frankrijk (o.a. bij Dion, Lyon en Parijs).
• In 1952 ging Joop Waasdorp in Emst (aan de Oranjeweg) wonen. Hij was correspondent voor de Veluwe van de 'Zwolsche Courant'.
• Joop Waasdorp maakte veel reizen.
• In 1956 emigreerde hij met vrouw en dochter naar Australië. Hij bleef hier tot 1963 en werkte er als krabbenvisser, scharenslijper, strandjutter, fabrieksarbeider, loodsmelter en veedrijver.
• Eind 1962 werkte hij enkele maanden als leraar Engels in Barcelona.
• Terug in Nederland werd hij weer (free-lance) journalist. Hij leidde 'een zwervend bestaan op het water'. Zijn boot heette 'Albatros'.

Anderen over Joop Waasdorp

• Joop Waasdorp heeft iets zeer eigens en authentieks, met zijn korte zinnen en haast weerbarstige wijze van vertellen, die met al zijn nuchterheid tot grote dramatische spanning weet op te wekken. In zijn 'nuchter sensitivisme' heeft hij iets, dat aan Nescio doet denken, maar, al mist hij diens oerhollandse waarneming, in die spanning overtreft hij deze. (Juryrapport Marianne Philips-prijs 1974)
• Joop Waasdorp is één van die figuren die met één been, en dan nog onwillig, binnen het domein der litteratuur staan, en met het andere been er buiten. Schipper-schrijver wordt hij genoemd: één been aan de wal, nu hij in Buitenveldert woont, en één been op het schip. Het schip is, als bij Slauerhoff, het goede symbool; hij vaart omdat hij niet "aarden" kan. Hij is een weerspannige, een onaangepaste, een rebel, noemt zich een "little loner". (Max nord, Parool, 08-10-1977)
• Over dat leven (in Australië) schreef hij mij zulke schitterende brieven, dat ik hem sommeerde verhalenschrijver te worden. Per kerende post luidde zijn antwoord: 'Ben je crazy, man? Moet ik zo'n bescheten woordkakker worden? Forget it!' Dus publiceerde ik zijn brieven zonder zijn toestemming in het literaire maandblad Podium, waar ze een sensatie teweegbrachten. Toen hij in '62 in Nederland terugkeerde, was hij een beroemd schrijver. En woedend op mij. 'Fuck you, Jan! Wat moet ik met die godamnstront en vuiligheid!' (Jean Journaille, Parool, 24-12-1983)
• Hij was de Nescio van de have-nots, zoals Buddingh' hem noemde, en met Biesheuvel had hij zijn passie voor het water gemeen.Zijn Kielerwoche-petje was met zijn schippershoofd vergroeid. (Willem Ellenbroek, Volkskrant, 12-08-1989)
• In Waasdorps verhaalwereld is het ieder voor zich en God voor ons allen. Vaak blijft het onduidelijk wat deze figuren bezielt. Voor de verteller geldt dat minder. Hij is een romantisch escapist, die gedreven wordt door maatschappelijke en sociale onvrede. (Bert Peene, Kritisch Lexicon van de Nederlandstalige Literatuur na 1945, mei 1991)
• Ik heb nooit iets begrepen van Joop Waasdorp, die jarenlang liep aan te kondigen dat hij met schrijven zou ophouden zodra hij zijn AOW zou krijgen. Toen het zover was hield hij er ook werkelijk mee op. Hij is met zijn bootje naar Spanje vertrokken en daar, na een jaar of vijf, plotseling overleden. Dat krijg je ervan, dacht ik, toen ik het bericht van zijn dood vernam.(Adriaan Morriën in Elisabeth Lockhorn, Geletterde mannen, blz. 11/12)
• Stop nooit zoals Joop Waasdorp, die op het laatst bij het horen van het woord 'literatuur' groen aanliep en de gangboorden van zijn schip begon vol te kotsen. Hij woonde op een boot in Spanje (of Portugal). .... Was Waasdorp dan wijzer dan ik, of was hij geen schrijver? Wat braakte hij uit in de gangboorden van zijn schip, ver weg van Nederland, in de Spaanse of Portugese zon: onvermogen of wijsheid? (L.H. Wiener, Fallen leaves, 02-06-1999, blz. 214/215)

Uit mijn weblog

4 april 2012

Van de dochter van Joop Waasdorp kreeg ik dit mailtje: 'Beste Mats, In de veronderstelling dat u de beheerder/eigenaar bent, inhoudelijk en technisch, van de site Schrijversinfo, wil ik mijn waardering uitspreken voor de uitstekende manier waarop u mijn vader Joop Waasdorp heeft geportretteerd. "Ik" ben Aimée Waasdorp, dochter van Joop W. U heeft mij al weten te vinden, blijkens een link naar De Leunstoel. Het citaat is prima gekozen, een prachtig voorbeeld van de manier van zeggen die mijn vader typeerde. Groet, Aimée Waasdorp.'

Uiteraard bedankte ik haar voor de lovende woorden, maar ik grijp dergelijke mailcontacten ook altijd aan om te vragen naar een scan van een stukje handschrift. Van Joop Waasdorp is vrijwel alles naar het Letterkundig Museum gegaan, maar er is nog een logboek, waaruit dit een bladzijde is, met het handschrift van Joop Waasdorp:

Mijn favoriete citaat

Het oude nest en de oude huizen waren weer eens gaan stinken.
Braaksel van het verleden lag over alles heen.
Bovendien zaten enkele vinnige kwelgeesten mij om geld achterna.
Alles was verziekt.
(Joop Waasdorp, 'De schat van Les Mona' in 'Het naakte leven')

Bronnen o.a.

• Joop Waasdorp zestig jaar (1977)
• Lexicon van de moderne Nederlandse literatuur (1978)
• Querido's letterkunidge reisgids (1983)
• Spectrum Nederlandstalige auteurs (1985)
• Kritisch Lexicon van de Nederlandstalige Literatuur na 1945 (mei 1991)
• Website van de koninklijke Bibliotheek (april 2018)